Ten serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich zapis lub odczyt wg ustawień przeglądarki.


Modlitwa Inna Niż Wszystkie
Eucharystia -intencje do oddania Bogu w modlitwie

Zestawiła Agata Pająk
1. Naszego/ cudzego kojarzenia(nie), wierzenia(nie) w to, bycia(nie) przekonanymi(nie), promowania(nie), że Eucharystia, lub Wieczerza Pańska, Sakrament Ołtarza, Msza Święta, Komunia Święta, Najświętszy Sakrament, Najświętsza Ofiara, Ciało Chrystusa, to uroczysta(nie) celebracja Ostatniej Wieczerzy, śmierci krzyżowej i zmartwychwstania Jezusa, którą chrześcijanie sprawują(nie) wypełniając(nie) polecenia Mistrza: „to czyńcie na moją pamiątkę” a także, że Eucharystia jest(nie) pamiątką ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Chrystusa, czyli żywym i skutecznym znakiem Jego ofiary, złożonej(nie) raz(nie) na zawsze(nie) na krzyżu i działającej(nie) do tej pory dla całej(nie) ludzkości i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
2. Naszego/ cudzego, wierzenia(nie), bycia(nie) przekonanymi(nie), że Eucharystia jest(nie) sakramentem wieńczącym(nie) wtajemniczenie chrześcijańskie, uobecnia(nie) misterium paschalne oraz jest(nie) objawieniem pełni Kościoła i jego jedności oraz antycypacją, zaczątkiem zapowiedzianej(nie) w Apokalipsie eschatologicznej uczty zaślubin Baranka z jego Małżonką, wspólnotą Kościoła i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
3. Naszego/ cudzego bycia(nie) świadomymi(nie) tego, że opisy sprawowania(nie) i ustanowienia(nie) Ostatniej Wieczerzy-Eucharystii przez Jezusa, jakie zachowane(nie) są(nie) w pismach Nowego Testamentu, powstały(nie) całe lata po tym wydarzeniu oraz, że nie było(nie) ich celem odtworzenie(nie) historycznego przebiegu uczty, ale pomoc wszystkim(nie) następnym pokoleniom chrześcijan w głębszym zrozumieniu(nie) tej istotnej(nie) praktyki liturgicznej Kościoła i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
4. Naszego/ cudzego bycia(nie) wyznawcami kościołów chrześcijańskich, katolickich, i nie tylko, jacy regularnie(nie) gromadzą(nie) się na sprawowanie(nie) Eucharystii, oraz naszego/ cudzego uznawania(nie) tego za zwyczaj, który stał(nie) się i jest(nie) naszą/cudzą drugą naturą i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków 
5. Naszego/ cudzego bycia(nie) świadomymi(nie) tego, że nie można(nie) precyzyjnie(nie) określić(nie), jak wyglądała(nie) Wieczerza Pańska w Koryncie, oraz, że chrześcijanie zbierali(nie) się w domu poszczególnych wiernych na posiłek, na który składały(nie) się z pewnością nie sam(nie) chleb i wino, a także, że nie można(nie) mówić(nie) o agape, ponieważ ta nazwa pojawiła(nie) się, kiedy posiłek właściwy(nie) został(nie) oddzielony(nie) od spożywania(nie) sakramentu Eucharystii, chleba i wina i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
6. Naszego/ cudzego bycia(nie) przekonanymi(nie), że jedzenie(nie) posiłku podczas wspólnych spotkań chrześcijan nie było(nie) aperitifem, ale tworzyło(nie) z Pamiątką Pana jedną całość, będąc(nie) na swój(nie) sposób typowym(nie) dla niektórych epok posiłkiem religijnym(nie) jednak odmiennym(nie) od organizowanych(nie) publicznych(nie) uczt po składaniu(nie) ofiar ze zwierząt a także, wierzenia(nie), bycia(nie) przekonanymi(nie) i promowania(nie) tego, że Wieczerza Pańska była(nie) /jest(nie) elementem chrześcijańskiego życia wspólnotowego i stanowiła(nie) podstawę życia Kościoła- Ciała Chrystusa i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
7. Naszego/cudzego porównywania(nie) w ślad za Apostołami, wieczerzy eucharystycznych chrześcijan z ucztami pogańskimi oraz ze spożywaniem(nie) ofiar ze zwierząt przez „Izrael według ciała” zwracając(nie) uwagę na to, że ponieważ jest(nie) jeden(nie) Bóg i jeden(nie) Pan – Chrystus, ofiary pogańskie ku czci bożkom nie mają(nie) żadnego znaczenia, nie można(nie) jednak tak samo nie przykładać(nie) znaczenia do Wieczerzy Pańskiej, nie można(nie) jej spożywać(nie), nie zważając(nie) na Ciało i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
8. Naszego/cudzego używania(nie) wyrażeń m.in. kielich błogosławieństwa oraz chleb, który łamiemy (nie), jako chrześcijanie(nie), pomimo, że określenia te są(nie) typowymi (nie) wyrażeniami semickimi, żydowskimi i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
9. Naszego/cudzego bycia(nie) uczniami, jacy spożywają(nie) Eucharystię nie zważając(nie) na komunię z Ciałem i Krwią Chrystusa, nie posiadając(nie) odpowiedniego nastawienia i niewłaściwie(nie) rozumiejąc(nie) Sakrament Wieczerzy, a także, jacy nie zważają(nie) na siebie wzajemnie i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
10. Naszego/cudzego ostrzegania(nie) innych, bycia(nie) ostrzeganymi(nie), że „…kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. (…)Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało [Pańskie], wyrok sobie spożywa i pije” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
11. Naszego/cudzego podobnie(nie) jak Św. Paweł widzenia(nie) rozmaitych chorób i szerzącej(nie) się śmierci wśród uczniów, wyznawców, jako kary/nagrody za nadużycia w sprawowaniu(nie) Eucharystii oraz powtarzania(nie), promowania(nie) słów Pawła, „Dlatego to właśnie wielu wśród was słabych i chorych i wielu też umarło. Jeżeli zaś sami siebie osądzimy, nie będziemy sądzeni. Lecz gdy jesteśmy sądzeni przez Pana, upomnienie otrzymujemy, abyśmy nie byli potępieni ze światem” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
12. Naszego/cudzego bycia(nie) uczniami, chrześcijanami, i nie tylko, pomiędzy którymi zdarzają(nie) się rozmaite spory (schzmata), kiedy schodzą(nie) się razem, jako Kościół oraz traktowania(nie) tych sporów, jako rozmaitych prób i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
13. Naszego/cudzego spotykania(nie) się na Wieczerzy Pańskiej, i zabierania(nie) się za własne/cudze jedzenie, w sytuacji, kiedy jeden jest(nie) głodny(nie), inny już nietrzeźwy(nie), znieważając(nie) tym samym zgromadzenie i zawstydzając(nie) tych, co nic nie mają(nie) i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
14. Naszego/cudzego kierowania(nie) się rozmaitymi przekazami, listami, objaśnieniami Św. Pawła, jakie ten przekazał(nie) założonemu(nie) przez siebie kościołowi, a w tym m.in „Ja, bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem”, jednak bez możliwości (nie) określenia(nie), w którym momencie posiłku sprawowano(nie), sprawuje(nie) się właściwą(nie) Eucharystię – Pamiątkę Wieczerzy Pańskiej i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
15. Naszego/cudzego promowania(nie), czytania(nie), kierowania(nie) się listami Św. Pawła, a w tym dotyczącymi(nie) Ostatniej Wieczerzy Jezusa, w sprawach związanych(nie) z Eucharystią i ciągłością między Jezusową wieczerzą, którą odbył(nie) przed swoją męką i zmartwychwstaniem, a chrześcijańską celebracją sakramentu, zasiadaniem(nie) do stołu razem ze Zmartwychwstałym i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
16. Naszego/cudzego wyciągania(nie) wniosków i domyślania(nie) się, promowania(nie) tego, przejmowania(nie) od innych takich ustaleń, że, jeśli Apostoł, Święty Paweł wymienia(nie) jedynie Śmierć Pana, być może(nie) chce(nie) przypomnieć(nie) wiernym, że w Eucharystii nie chodzi(nie) o celebrację samego życia, które otrzymują(nie) w Zmartwychwstałym, lecz także o jednoczenie(nie) się ze śmiercią Chrystusa i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
17. Naszego/cudzego powielania(nie), powtarzania(nie), wierzenia(nie) w to, promowania(nie), że paschalny sens śmierci Apostoł (Paweł) wypracował(nie) przy interpretacji sakramentu, przez który wchodzi(nie) się w Nowe Przymierze, chrztu, m.in. Paweł mówi (nie) o chrzcie ze względu na, w odniesieniu do śmierci Chrystusa, a nie w niej, a także, że Izraelici byli(nie) zanurzeni(nie) ze względu na Mojżesza, w obłoku oraz w morzu, a chrześcijanin został(nie) zjednoczony(nie), konsekrowany(nie) z osobą Chrystusa, który umarł(nie) za nas/innych, co ma(nie) skutek w naszym/cudzym duchowym i moralnym zmartwychwstaniu:, „Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
18. Naszego/cudzego w ślad(nie) za Św. Pawłem i jego ulubionymi naukami wiązania(nie) kielicha z Nowym Przymierzem, we krwi Jezusa-Pana oraz przypominania(nie) sobie/innym śmierci Chrystusa, „gdyż w niej została przemieniona relacja ludzi do Boga i w posiłku wspólnotowym, który jest jej pamiątką, celebruje się miłość bez granic i zawsze aktualną” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
19. Naszego/cudzego, jako twórcy Kościoła i jego wyznawcy posiadania(nie) do dyspozycji określonych(nie) ram czasowych związanych(nie) z dwoma wydarzeniami dotyczącymi(nie) Jezusa, a w tym m.in. noc, w której był(nie) wydany(nie) oraz dzień, aż przyjdzie(nie) i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
20. Naszego/cudzego proklamowania(nie), ogłaszania(nie) śmierci Chrystusa przez celebrację Eucharystyczną, kierując(nie) się słowami Świętego Pawła, które to słowa nie są(nie) nakazem czynienia(nie) tego, lecz stwierdzeniem faktu, a mianowicie, „proklamujcie” – jest(nie) ogłaszaniem(nie) nie tylko wiedzy(nie) o tej śmierci, ale też ukazywaniem(nie) działania jej zbawczej mocy w imieniu samego Pana, naszego/cudzego wierzenia(nie) w to, promowania(nie) tego i nie tylko i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
21. Naszego/cudzego uważania, bycia przekonanymi, że Celebracja Eucharystyczna staje się, jest słowem samego Chrystusa, co ma swoje przedłużenie w życiu chrześcijan, którzy noszą w sobie konanie Chrystusa i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
22. Naszego/cudzego bycia(nie) nauczanymi(nie), przekonanymi(nie), wierzenia(nie) w to, nauczania(nie) innych, promowania(nie), że spożywanie(nie) Wieczerzy Pańskiej ma jednoznaczny(nie) charakter pneumatyczny, uczniowie są(nie) napełnieni(nie) Duchem Świętym i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
23. Naszego/cudzego bycia(nie) przekonanymi(nie), wierzenia(nie) w Ewangelie, listy, przekazy apostołów, a w tym m.in. Pawła, Łukasza i nie tylko mówiące(nie) o ustanowieniu(nie) Eucharystii, promowania(nie) ich, nauczania(nie), kierowania(nie) się nimi, analizowania(nie) ich, podważania(nie) i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
24. Naszego/cudzego wierzenia(nie) w przekazy, słowa m.in. Pawła, że otrzymał(nie) on od Jezusa, to(nie), co przekazał(nie) w listach, przekazach, a w tym m.in., „że Pan Jezus, tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę. Podobnie, skończywszy wieczerzę wziął kielich, mówiąc: Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie na moją pamiątkę. Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie. Dlatego też, kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie ciała i krwi Pańskiej. Niech, przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało (Pańskie), wyrok sobie spożywa i pije. Dlatego to właśnie wielu z was słabych i chorych i wielu też umarło” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
25. Naszego/cudzego promowania(nie), nauczania(nie), bycia(nie) nauczanymi(nie), wierzenia(nie) w słowa Ewangelii Marka „A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: Bierzcie, to jest Ciało moje. Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym.” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
26. Naszego/cudzego promowania(nie), nauczania(nie), bycia(nie) nauczanymi(nie), wierzenia(nie) w słowa Ewangelii Mateusza „A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego.” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
27. Naszego/cudzego promowania(nie), nauczania(nie), bycia(nie) nauczanymi(nie), wierzenia(nie) w opis ostatniej(nie) wieczerzy wg tradycji Janowej, a w tym m.in. w słowa „Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
28. Naszego/cudzego bycia(nie) chrześcijanami, uczniami Jezusa, jego wyznawcami, jacy przez pierwsze 100 lat po jego zmartwychwstaniu zbierali(nie) się na sprawowanie(nie) Eucharystii w domach, a także w wynajętych(nie) salach publicznych(nie), oraz w grotach m.in. w Betlejem czy Gastemanii i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
29. Naszego/cudzego bycia(nie) przekonanymi(nie), wierzenia(nie), nauczania(nie) tego, promowania(nie), że Chrystus ustanowił(nie) Eucharystię posługując(nie) się symboliką paschalną i korzystając(nie) z unikatowych(nie) żydowskich modlitw błogosławienia Boga i dziękczynienia Mu, zwanymi(nie) po hebrajsku berakoth i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
30. Naszego/cudzego wierzenia(nie), bycia(nie) przekonanymi(nie), promowania(nie) tego, że w czasie Ostatniej Wieczerzy krzyż Chrystusa i chrześcijańska Eucharystia otrzymały(nie) od Jezusa w sposób nieodłączny charakter Ofiary, Jezus stał(nie) się nowym(nie) barankiem paschalnym, złożonym(nie) w ofierze dla nowego(nie) przymierza, zgodnie(nie) z planem Bożym oraz proklamowania(nie), ogłaszania(nie) tego w Eucharystii poprzez błogosławieństwo Boga – czyniąc(nie) to najpierw wobec Boga, a nie wobec świata, gdyż proklamacja jest(nie) odwołaniem do Jego działania i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
31. Naszego/cudzego bycia przekonanymi(nie), wierzenia(nie), że przywoływanie(nie) śmierci Chrystusa jest(nie) Bożym(nie) gwarantem Jego wierności(nie) wobec dzieła zbawienia ludzkości oraz, że realizacja tego błogosławieństwa-dziękczynienia ma(nie) charakter eschatologiczny, dokona(nie) się, bowiem w pełni(nie), gdy Chrystus przyjdzie(nie) na końcu czasów i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
32. Naszego/cudzego bycia(nie) świadomymi(nie) tego, że błogosławieństwo-dziękczynienie zaniesione(nie) przez Jezusa w czasie ustanowienia(nie) Eucharystii, a potem przez Jego uczniów, gdy ją celebrowali było(nie) typową(nie) formą liturgii żydowskiej, w której było(nie) ono odpowiedzią modlitewną na słowo Boże osoby posłusznej(nie) w wierze(nie) Bogu, oraz bycia(nie) świadomymi(nie) tego, że Chrystus, jako Mesjasz nadał(nie) nową(nie) chrześcijańską treść błogosławieństwu, odnosząc(nie) go do ustanawianego(nie) przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie Nowego Przymierza i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
33. Naszego/cudzego bycia(nie) przekonanymi(nie), wierzenia(nie), że Jezus sprawował(nie) Ostatnią Wieczerzę, jako „pamiątkę” swojej śmierci i zmartwychwstania czyniąc(nie) to w najświętszy(nie) wieczór roku, kiedy obchodzono(nie) święto Pesach, jakie jest(nie) najdonioślejszą(nie) ze wszystkich uroczystości Izraela i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
34. Naszego/cudzego traktowania(nie) każdej Eucharystii uczniów Jezusa, jako nową(nie) Chrześcijańską Paschę, której więź z dawną ucztą paschalną miała(nie) charakter wewnętrzny, typologiczny, zbawczy i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
35. Naszego/cudzego nazywania(nie), określania(nie) Wieczerzy Pańskiej „łamaniem chleba” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
36. Naszego/cudzego sprawowania(nie) Eucharystii najuroczyściej (nie) w czasie uroczystości Wielkiej Nocy, a także, na wzór żydowskiego szabatu, w każdą niedzielę, czyli pierwszy dzień tygodnia, i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
37. Naszego/cudzego uczestniczenia(nie) w Eucharystii, co odbywa(nie) się m.in. poprzez zgromadzenie uczestników, m.in. w kościołach, kaplicach, świątyniach i nie tylko, oraz liturgię słowa z czytaniami, homilią i modlitwą powszechną, a także z liturgią eucharystyczną, z przygotowaniem chleba i wina, konsekracją w czasie dziękczynienia i komunią i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
38. Naszego/cudzego uczestniczenia(nie), w Eucharystii pod warunkiem(nie), że nie trwamy(nie) w grzechu, zgodnie(nie) ze słowami 1 listu Świętego Jana: Każdy, kto trwa w Nim, nie grzeszy, żaden zaś z tych, którzy grzeszą, nie widział Go ani Go nie poznał. i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
39. Naszego/cudzego nie bycia(nie) dopuszczanymi(nie) do komunii należąc(nie) do stanu pokutników, aż do czasu, do dnia, kiedy biskup pojedna(nie) nas/innych ze wspólnotą kościoła, a także, jako pokutnicy niemożności(nie): uczestniczenia(nie), bycia(nie) obecnymi(nie) podczas sprawowania(nie) liturgii Eucharystii oraz nie bycia(nie) dopuszczonymi(nie) do stołu pańskiego i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
40. Naszego/cudzego bycia kapłanami, diakonami, jacy popełnili(nie) grzech śmiertelny, przez co zostali(nie) zwolnieni(nie) z obowiązków, zamknięci(nie) w klasztorze, gdzie możemy(nie) uczestniczyć(nie) w Eucharystii jedynie(nie), jako świeccy, i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
41. Naszego/cudzego bycia(nie) w stanie pokutnym, co spowodowało(nie) zakaz wstępu do stanu duchownego i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
42. Naszego/cudzego promowania(nie), kodowania(nie), nauczania(nie), wierzenia(nie), że Eucharystia jest(nie) pamiątką ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Chrystusa, czyli żywym i skutecznym(nie) znakiem Jego ofiary, złożonej(nie) raz(nie) na zawsze(nie) na krzyżu i działającej(nie) do tej pory dla całej(nie) ludzkości, a także, że podobnie(nie) jak chrzest, jest(nie) sakramentem pierwszorzędnym i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
43. Naszego/cudzego nauczania(nie), wierzenia(nie), bycia(nie) nauczanymi(nie), że Eucharystia została(nie) ustanowiona(nie) pośród dziękczynienia złożonego(nie) Bogu Ojcu przez Jezusa podczas ostatniej wieczerzy, jako sakramentalna pamiątka Paschy Nowego Przymierza, będąca(nie) wypełnieniem Paschy żydowskiej oraz, jest(nie) celebrowana(nie) w liturgii wszystkich(nie) wyznań chrześcijańskich zgodnie(nie) z testamentem Pana: „to czyńcie na Moją Pamiątkę” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
44. Naszego/cudzego rozważania(nie), wyjaśniania(nie), tłumaczenia(nie), interpretowania(nie) a w tym m.in. na rozmaitych soborach słów Jezusa „to jest ciało moje” w odniesieniu do chleba eucharystycznego i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
45. Naszego/cudzego uznawania(nie), akceptowania(nie), bycia(nie) przekonanymi(nie), wierzenia(nie), a w tym, jako katolicy, chrześcijanie wszelkich płci, w doktrynę katolicką o transsubstancjacji, ( przemianie wina i chleba w krew i ciało Chrystusa) i odpowiednio nieakceptowania takiej doktryny i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
46. Naszego/cudzego podważania(nie), nieakceptowania(nie) doktryny katolickiej o transsubstancjacji a w tym, jako wyznawcy Kościołów tradycji reformacyjnej i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
47. Naszego/cudzego bycia(nie) i odpowiednio nie bycia(nie) przekonanymi(nie) o trwałej(nie) obecności(nie) Chrystusa w postaciach chleba i wina po zakończeniu celebracji
48. Naszego/cudzego, jako wierni w Kościele prawosławnym i w katolickim obrządku bizantyjskiego, a także w kościołach starokatolickich i mariawickich otrzymywania(nie), przyjmowania(nie), podawania(nie) komunii pod postacią chleba i wina, pod obiema postaciami i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
49. Naszego/cudzego, jako celebransi udzielania(nie), podawania(nie) komunii w kościele rzymskokatolickim pod dwiema postaciami tylko wówczas, kiedy wierni s(nie) odpowiednio(nie) przygotowani(nie) formacyjnie, i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
50. Naszego/cudzego bycia(nie) wiernymi Kościoła Katolickiego, katolikami, chrześcijanami przyjmującymi(nie) komunię pod postacią(nie) chleba, w jednej (nie) postaci i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
51. Naszego/cudzego akceptowania(nie), dowodzenia(nie), udowadniania(nie), podważania(nie) znaczenia Eucharystii w zależności(nie) od wyznania, w punkcie dotyczącym (nie) charakteru obecności(nie) Chrystusa w chlebie i winie i jej natury, spożywania(nie) eucharystii pod dwiema postaciami (chleb i wino) lub pod jedną (chleb) oraz pojmowania(nie) jej, jako ofiary i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
52. Naszego/cudzego bycia(nie) prawosławnymi, jacy postrzegają(nie) Boską Eucharystię, jako najwyższy(nie) widzialny(nie) przejaw „mistycznej jedności i wcielenia Chrystusa i wierzących, którzy uczestniczą w Nim, jako członki Jego ciała” oraz jacy przyjmują(nie) komunię świętą od momentu włączenia(nie) do Cerkwi, już, jako niemowlęta m.in., co najmniej 4 x w roku, po uprzednim poście eucharystycznym trwającym(nie), co najmniej 8 godzin, z którego zwolnieni (nie) są chorzy i niemowlęta i osoby w zagrożeniu życia i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
53. Naszego/cudzego bycia(nie) katolikami, wiernymi kościoła katolickiego, jacy są(nie) przekonani(nie), wierzą(nie), są(nie) nauczani(nie), nauczają(nie), że Eucharystia jest(nie) pamiątką Paschy Chrystusa, to znaczy dzieła zbawienia wypełnionego(nie) przez Jego życie, śmierć i zmartwychwstanie oraz, że Dzieło to uobecnia(nie) się w czynności liturgicznej oraz, że wszystkie(nie) miejsca, obrzędy i teksty, które składają(nie) się na celebrację Eucharystii w katolicyzmie, są(nie) wypełnieniem polecenia samego Chrystusa, który „mając(nie) sprawować(nie) z uczniami ucztę paschalną, na której ustanowił(nie) Ofiarę swego Ciała i Krwi, polecił(nie) przygotować(nie) przestronną komnatę, usłaną” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
54. Naszego/cudzego rozumienia(nie), wyjaśniania(nie), akceptowania(nie), nauczania(nie), promowania(nie), tego, że Kościół Katolicki rozumie(nie) sprawowanie(nie) Eucharystii, jako wyrażanie(nie) i urzeczywistnianie(nie) więzi, komunii z Bogiem i nie tylko i wzajemnej więzi wiernych chrześcijan, ponieważ Kościół jest(nie) sakramentem zbawienia i jedności całej ludzkości, Eucharystia jest(nie) uznana(nie) za najważniejszy(nie) przejaw działania Bożego(nie), które dokonuje(nie) się przez Chrystusa i Kościół w świecie i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
55. Naszego/cudzego, m.in. w okresie po soborze trydenckim podkreślania(nie) szczególnie wymiar ofiarny(nie) śmierci Chrystusa na krzyżu i to, że Eucharystia jest(nie) jej uobecnieniem(nie), a więc ofiarą mającą(nie) przez łaskę(nie) zbawczy(nie) wpływ na wszechświat, a nie braterską ucztą a także, oraz mówienia(nie) o składaniu(nie) ofiary mszy świętej w różnych intencjach, także za zmarłych będących(nie) w czyśćcu i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
56. Naszego/cudzego rozumienia(nie), akceptowania(nie) ofiary mszy, jako osobnej, odrębnej od ofiary Chrystusa dokonanej(nie) raz(nie) na ołtarzu krzyża, lecz jest(nie) uobecnieniem(nie) i uczestnictwem(nie) w tej ostatniej: „Ofiara Chrystusa i ofiara Eucharystii są jedną ofiarą” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
57. Naszego/cudzego bycia(nie) przekonanymi(nie), wierzenia(nie), promowania(nie), nauczania(nie), że anamneza, pamiątka liturgiczna śmierci, zmartwychwstania i wniebowstąpienia Pana wyraża(nie) ofiarę, staje(nie) się ofiarą uwielbienia i chwały, a Kapłan przewodniczący(nie) Eucharystii w zjednoczeniu z Chrystusem-Kapłanem, obecnym(nie) rzeczywiście pod postaciami swojego Ciała i Krwi, składa(nie) Ojcu pamiątkę jedynej(nie) ofiary oraz odwołuje(nie) się do Chrystusowego nieustannego wstawiennictwa i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
58. Naszego/cudzego, jako katolicy, zgromadzeni wierni, kapłani, prezbiterzy, biskupi, cały Kościół, celebrowania(nie) Eucharystii, razem, wspólnie uobecniając(nie) zmartwychwstałe ciało Chrystusa i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
59. Naszego/cudzego bycia(nie) przewodniczącym, przewodniczenia celebracji, jako m.in. ksiądz, kapłan, prezbiter, biskup, na mocy święceń czując(nie) się, będąc(nie) znakiem-sakramentem Chrystusa-głowy wobec zgromadzenia oraz naszego/cudzego sprawowania(nie) Eucharystii in persona Christi – uosabiając(nie) Chrystusa, będąc(nie) przekonanymi(nie), wierząc(nie), promując(nie), że to sam(nie) Chrystus, kryjąc(nie) się pod tym znakiem-sakramentem, którym jest(nie) biskup lub prezbiter, sprawuje(nie) Eucharystię i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
60. Naszego/cudzego określania(nie), nazywania(nie) Eucharystii mszą świętą, i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
61. Naszego/cudzego ustanowienia(nie), obchodzenia(nie), promowania(nie) rozmaitych świąt dla nadania ważności(nie) Eucharystii, a w tym święta Bożego Ciała, obchodzonego(nie) w czwartki lub najbliższą niedzielę po Uroczystości Trójcy Świętej i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
62. Naszego/cudzego tworzenia(nie), układania(nie), pisania(nie), powielania(nie), śpiewania(nie), komponowania(nie), promowania(nie), nauczania(nie), bycia(nie) nauczanymi(nie) m.in. rozmaitych hymnów i pieśni kościelnych, a w tym m.in. Przed tak wielkim sakramentem oraz o zbawcza Hostio i nie tylko, jakie m.in. śpiewane(nie) są(nie) w czasie nabożeństw z wystawionym(nie) Najświętszym Sakramentem i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
63. Naszego/cudzego nauczania(nie), promowania(nie), bycia(nie) nauczanymi(nie), wierzenia(nie) w katolickie nauki o Eucharystii przypomniane(nie) i podkreślone(nie) przez Sobór Trydencki, a w tym m.in. w rzeczywistą(nie) i substancjalną(nie) i trwałą(nie) obecność (nie) całego Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie Eucharystii a także w Doktrynę o przeistoczeniu (transubstancjacja) i wynikającą(nie) z tego praktykę adoracji i przechowywania(nie) w tabernakulum sakramentu Eucharystii oraz w konieczność bycia(nie) pojednanym(nie) z Chrystusem, a w wypadku grzechu ciężkiego – poprzez sakramentalną spowiedź i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
64. Naszego/cudzego tworzenia(nie), dodawania(nie), przestrzegania(nie), realizowania(nie), promowania(nie), nauczania(nie), wypełniania(nie) nauk m.in. soboru trydenckiego, jakie otrzymały(nie) klauzulę, typową(nie) dla sformułowań soborów powszechnych i nie tylko, że każdy, kto nie zgadza(nie) się z tymi stwierdzeniami dogmatycznymi, popada(nie) pod anatemę, czyli wyłączenie(nie) ze społeczności wierzących i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
65. Naszego/cudzego bycia(nie) tymi, na których nałożono(nie) anatemę, także tymi, którzy nakładali(nie) anatemę na innych, m.in. z powodu różnicy poglądów dotyczących(nie) nauk kościoła katolickiego, chrześcijańskiego i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
66. Naszego/cudzego sprowadzania(nie) Eucharystii do rzeczywistości magicznej(nie) lub odbierania(nie) jej jakiegokolwiek sensu m.in., jako wszelkiego rodzaju kapłani, duszpasterze, m.in. poprzez sposób jej sprawowania(nie) i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
67. Naszego/cudzego wierzenia(nie), bycia(nie) przekonanymi(nie), nauczanymi(nie), a także nauczania(nie) innych o tym, że msza św. jest(nie) sakramentem paschalnym – Chrystus pozostawił(nie) „sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, ucztę paschalną, podczas której przyjmujemy Chrystusa, duszę napełniamy łaską i otrzymujemy zadatek przyszłej chwały” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
68. Naszego/cudzego wierzenia(nie), bycia(nie) przekonanymi(nie), promowania(nie), nauczania(nie), bycia(nie) nauczanymi(nie), akceptowania(nie), że w trakcie sprawowania(nie) Eucharystii dokonuje(nie) się) · chleba i wina w ciało i krew Chrystusa, oraz, że przyjmując(nie) komunię świętą spożywamy(nie) ciało, krew Chrystusa i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
69. Naszego/cudzego wierzenia(nie) w to, bycia(nie) nauczanymi(nie), nauczania(nie) innych, „że to, co się zdaje być chlebem, nie jest chlebem, chociaż takie wrażenie daje smak, lecz ciałem Chrystusa, a co się zdaje być winem, nie jest winem, choć się tak smakowi wydaje, ale krwią Chrystusa umocnij serce twoje, pożywając ten chleb, jako duchowy i rozwesel oblicze twej duszy” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
70. Naszego/cudzego wierzenia(nie), bycia(nie) przekonanymi(nie), nauczania(nie), bycia(nie) nauczanymi(nie), promowania(nie), że „Jeden jest, przeto powszechny Kościół-zgromadzenie wierzących, poza którym nikt nie doznaje zbawienia, w którym też Jezus Chrystus jest kapłanem i jednocześnie ofiarą, którego ciało i krew prawdziwie zawarte są w sakramencie ołtarza pod postaciami chleba i wina, po przeistoczeniu mocą Bożą chleba w ciało i wina w krew: abyśmy dla doskonałego osiągnięcia tajemnicy jedności, otrzymali my sami od Niego to, co On otrzymał od nas” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
71. Naszego/cudzego wierzenia(nie) w nie, tworzenia(nie) takich dogmatów, prawd, powielania(nie) ich, promowania(nie), nauczania(nie), że po konsekracji Chrystus zawarty(nie) jest(nie) w obydwu postaciach podpadających pod zmysły: prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie (vere, realiter et substantialiter) oraz, że cała substancja chleba zamienia(nie) się w ciało Chrystusa a wina w krew i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków
72. Naszego/cudzego wierzenia(nie) w to, nauczania(nie), bycia(nie) nauczanymi(nie), powtarzania(nie), potwierdzania(nie), zaprzeczania(nie) m.in. słowom Papieża Pawła VI, że „Po dokonanym przeistoczeniu postacie chleba i wina nabierają nowego bez wątpienia znaczenia i nowego zadania, ponieważ nie są już pospolitym chlebem i pospolitym napojem, lecz znakiem rzeczy świętej i znakiem duchowego pokarmu; ale dlatego przybierają nowe znaczenie i nowy cel, że zawierają nową „rzeczywistość”, którą słusznie nazywamy ontologiczną. Pod wspomnianymi, bowiem postaciami nie kryje się już to, co było przedtem, lecz coś zupełnie innego, a to nie tylko ze względu na przeświadczenie wiary Kościoła, ale w rzeczy samej, ponieważ po przemianie substancji, czyli istoty chleba i wina w ciało i krew Chrystusa, nie pozostaje już nic z chleba i wina poza samymi postaciami, pod którymi przebywa Chrystus cały i nieuszczuplony, w swej fizycznej „rzeczywistości”, obecny nawet ciałem, chociaż nie w ten sam sposób, w jaki ciała są umiejscoione w przestrzeni” oraz, że „ niezależnie od naszej świadomości chleb i wino po konsekracji rzeczywiście przestają istnieć, tak, że po niej godne uwielbienia Ciało i Krew Pana Jezusa są prawdziwie przed nami obecne pod postaciami sakramentalnymi chleba i wina, jak życzył sobie tego sam Pan, aby dać nam siebie na pokarm i aby nas zespolić w jedności swego Ciała Mistycznego” i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków

73. Naszego/cudzego, m.in., jako katolicy posiadania(nie) obowiązku do przyjęcia(nie) Eucharystii (komunii świętej), co jest(nie) określone przez katolickie prawo kościelne, jakie zobowiązuje(nie) wiernych do przyjęcia(nie) Eucharystii, co najmniej raz(nie) w roku w okresie Wielkanocy, która, jako tajemnica paschalna, jest(nie) jej źródłem, przy czym do przystąpienia(nie), podobnie(nie) jak w Cerkwi, wymagane(nie) jest(nie) wyznanie grzechów śmiertelnych w sakramencie pojednania i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków

74. Naszego/cudzego bycia(nie) chrześcijanami rozmaitych odmian, sekt, a w tym luteranami, jacy przyjmują(nie), udzielają(nie) komunię świętą także wiernym innych kościołów chrześcijańskich, jeśli spełniają(nie) wymagania do przyjęcia(nie) takiej komunii w swoim kościele i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków

75. Naszego/cudzego bycia(nie) katolikami, i nie tylko, dla jakich warunkiem przyjmowania(nie) komunii świętej jest(nie) przyjęcie(nie) pierwszej komunii oraz pozostawanie(nie) w stanie łaski uświęcającej i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków

76. Naszego/cudzego bycia protestantami, a w tym ewangelikami reformowanymi, baptystami, metodystami i zielonoświątkowcami, jacy uważają(nie), że „eucharystia, Wieczerza Pańska, od początku chrześcijaństwa ma(nie) znaczenie symboliczne(nie) i oznacza(nie) pamiątkę, czyli wspomnienie doskonałej(nie) ofiary Chrystusa, która obmyła(nie) ludzkość z grzechu i ucztę, celebrowaną(nie) przez Kościół i ogół chrześcijan uczestniczących(nie) w komunii (wspólnocie), a także opierania(nie) tego poglądu na Liście do Hebrajczyków, m.in. śmierć Jezusa była(nie) wystarczającą (nie) ofiarą, dokonała(nie) się raz(nie) i nie może(nie) zostać(nie) powtórzona(nie) czy też kontynuowana(nie), a także, w myśl tej zasady, Chleb i wino nie zmieniają(nie) swojej substancji (transsubstancjacja), ani też, jak nauczał(nie) Luter, prawdziwe(nie) ciało i krew Chrystusa nie występuje(nie) obok materii chleba i wina (konsubstancjacja) i nie tylko oraz naszego/cudzego doświadczania(nie) tego skutków

 Kwestie techniczne dotyczące idei oraz budowania zdań przy pracy z intencjami.
Art ,,800 intencji do oczyszczenia” Link
,,Budowanie obszernych Intencji i modlitw. Rozmowa Skype o technice ” Link
,,Schemat 1 zdaniowy do intencji. ” Link
Słowo (–nie) dodane przy pracy z intencjami do jakiegoś słowa oznacza, że warto je wymienić jako przeciwieństwo lub a nawet samodzielnie już w trakcie znaleźć i wypowiedzieć dowolne synonimy jakie się nasuwają na myśl razem z ich przeciwieństwami.
np. — bycia biedakami, chorymi dobrze jest powiedzieć również z jego przeciwieństwem
–bycia biedakami, chorymi, –nie bycia biedakami, chorymi
Pozwala to od razu maksymalnie szeroko ruszyć dany wzorzec w odmiennych aspektach, również w jego przeciwieństwie. Warto też wiedzieć- że Dusze często myślą, twierdzą, że one nie mają takich przeciwnych wzorców np. że nie są bałwochwalcami jak w danym przypadku (danym słowie).
Inny przykład:
Dusza kobiety zaprzecza byciu kiedyś złą matką. Więc dodanie tu słowa przeczenia – nie bycia złą matką pozwolić jej może na zrozumienie stanu w jakim się znajduje.
Bycie złą matką, –nie bycia złą matką–
„-Ależ skąd nigdy w życiu! To przecież są nie moje wzorce. To co ja robię jest moją prywatną sprawą”.[-Nader często mówi lub myśli o sobie dusza.]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Opublikowano: 24/06/2016
Autor: s_majda


Komentarze

Dodaj komentarz