Kiedy rodzi się małe dziecko w twojej rodzinie lub u znajomych, czy zastanawiasz się nad kreatywnością inkarnowanej właśnie duszyczki? To przecież może być dawny wielki Cesarz, geniusz sztuki i nauki, lub żołnierz wsławiony zdobyciem całego świata. Niewielu medytuje nad faktem, że ta sama dusza mogła być Giottem, Leonardem i Tadeuszem Kościuszko, a wcześniej jeszcze jednym z żywych bogów Indii oraz antycznej Hellady.
Otwórz proszę teraz Boże moje serce.
Oddałem Bogu dawcy życia moją kreatywność.
Oddałem Bogu dawcy życia, całą kreatywność, twórczość moją oraz mojej duszyczki. Boże proszę posłuż się mną oraz moją duszą. Boże proszę użyj mojej własnej kreatywności oraz kreatywności mojej duszy wedle Twojej boskiej woli.
Twój umysł, twoja cała osobowość jest maleńką cząsteczką geniuszu własnej duszy. Jesteś ziemską osobowością na jedno jedyne wcielenie, twojej własnej duszy. Zastanów się głęboko jak oceniasz samego siebie, ten maleńki wycinek twórczego geniuszu własnej duszy, jaki ona ukazała w twoim własnym życiu. Jesteś zatem;
a) geniuszem
b) człowiekiem uzdolnionym
c) normalną istotą
d) przeciętniakiem
e) chodzącą miernotą
f) durniem nadzwyczajnym
Któraś z tych opinii być może pasuje do ciebie. W ten sposób ty sam i twoja dusza oceniacie ułamek procenta kreatywności własnej duszy, aktualny poziom jej geniuszu i tego co możecie osiągnąć dziś w świecie materialnym.
Zawsze jednak poprzez konkretną modlitwę, możesz wydobyć całe jej piękno, cały jej geniusz by używać go zgodnie z wolą Boga.
ps.
Znajomy sędzia kiedy na korcie zrobi jakiś błąd, krzyczy głośno na całe gardło do samego siebie ,,Rysiek ty idioto”. Czasami nie potrafię rozróżnić poziomu z którego idzie ta opinia.
Opublikowano: 22/05/2010
Autor: s_majda
Komentarze