Zabiegałem jakiś czas modlitwami o przebaczenie pewnej osoby. Wizualizowałem ją i mówiłem ,,przebaczam tobie…” a dla dopełnienia ,,proszę o przebaczenie”. Minęło wiele lat i nieoczekiwanie stanęła przede mną jej dusza. Powiedziała ,,Wybacz mi proszę”. Przez zaciśnięte usta wydusiłem ,,wybaczam ci”.
HELLiNGER:do Laury Przeszkodziłem ci w powiedzeniu: „Wybacz mi, proszę!”. To jest niedobre. Nie wolno prosić o wybaczenie. Człowiek nie ma prawa wybaczać. Żaden człowiek nie ma prawa wybaczyć. Gdy ktoś prosi mnie o wybaczenie, wtedy przerzuca na mnie odpowiedzialność za swoją winę. Tak samo dzieje się wtedy, gdy ktoś się spowiada. Wtedy przerzuca na drugiego człowieka skutki swojego zachowania. Niektórzy spowiadają się psychoterapeucie. Gdy im na to pozwoli, bierze ich winy na siebie i wtedy musi je dźwigać. Może się przed tym ochronić, jeśli powie: „Nie chcę tego wiedzieć”. Ten, kto przebacza, stoi zawsze wyżej. To uniemożliwia równorzędną relację. Jeśli powiesz: „Przykro mi”, jesteś partnerem. Wtedy zachowujesz swoją godność i wtedy druga osoba może prędzej wyjść ci naprzeciw.
laura: Poczułam to. Ogromna różnica. To było to, co należało powiedzieć.
hellinger: Ból, przykrość, które odczuwasz, oddają cześć” twojemu mężowi, i to wystarczy. Str 162 książki pt Porządki Miłości”.
Terapię ustawień rodzinnych uważam za wspaniale narzędzie poznawania karmy duszy, samej duszy oraz jej uwikłań. Opinie B.H. szanuję w mniejszym stopniu, z uwagi na brak u niego serca i brak miłości.
Oczekiwałem z moją duszą ze strony tej duszy (osobowości) zwykłego ,,przepraszam”, lecz jeszcze nie wzniosła się na takie wyżyny. Za to swoim zwyczajem scedowała na mnie wszystkie winy, całą robotę i obowiązek, abym uduchowił się jeszcze bardziej i przebaczył, bez żadnej pracy z jej strony. Jakby ból, który od niej przyszedł, był moim obowiązkiem. Nie dała mi serca w swej prośbie, nie było refleksji nad sobą. Potrafię się przemóc, przebaczyć- w końcu sam o to zabiegam, lecz jej może się nie udać. Nie jest możliwe uniknięcie odpowiedzialności za własne słowa, i uczynki, nawet motywowane przez istoty astralne. Kiedyś, kiedykolwiek nastąpi spełnienie i przyjdzie wzruszenie, tym większe im dłużej trwać będzie czasowe odwleczenie.
Czytam raz jeszcze zdanie ,,Człowiek nie ma prawa wybaczać. Żaden człowiek nie ma prawa wybaczyć.” B.H. postawił siebie wyżej niż Jezusa z jego serdecznym ,,Przebaczyłem Tobie”. W praktyce lepiej jest jednak każdemu przebaczyć, wszak jednym zdaniem niwelują się wzajemne zobowiązania, bodaj w tę jedną stronę.
Opublikowano: 10/11/2010
Autor: s_majda
Komentarze