Rosz ha-Szana, żydowskie święta – intencje do przemodlenia

Opracował Szymon K. na podstawie danych zaczerpniętych m.in. z Wikipedii link.

Kwestie techniczne dotyczące idei oraz budowania zdań przy pracy z intencjami.
Art ,,800 intencji do oczyszczenia” Link
,,Budowanie obszernych Intencji i modlitw. Rozmowa Skype o technice ” Link 
,,Schemat 1 zdaniowy do intencji. ” Link
Słowo (–nie) dodane przy pracy z intencjami do jakiegoś słowa oznacza, że warto je wymienić jako przeciwieństwo lub a nawet samodzielnie już w trakcie znaleźć i wypowiedzieć dowolne synonimy jakie się nasuwają na myśl razem z ich przeciwieństwami. 
np. — bycia biedakami, chorymi dobrze jest powiedzieć również z jego przeciwieństwem
–bycia biedakami, chorymi, –nie byciabiedakami, chorymi
Pozwala to od razu maksymalnie szeroko ruszyć dany wzorzec w odmiennych aspektach, również w jego przeciwieństwie. Warto też wiedzieć- że Dusze często myślą, twierdzą, że one nie mają takich przeciwnych wzorców np. że nie są bałwochwalcami jak w danym przypadku (danym słowie).
Inny przykład:
Dusza kobiety zaprzecza byciu kiedyś złą matką. Więc dodanie tu słowa przeczenia – nie bycia złą matką pozwolić jej może na zrozumienie stanu w jakim się znajduje. 
Bycie złą matką, –nie bycia złą matką–
„-Ależ skąd nigdy w życiu! To przecież są nie moje wzorce. To co ja robię jest moją prywatną sprawą”.[-Nader często mówi lub myśli o sobie dusza.

-Naszego, a przez cudzego bycia inspiratorami, organizowania, świętowania, zwalczania, promowania, żydowskiego Święta o nazwie Rosz ha-Szana który to termin oznacza „początek roku” lub dosłownie: „głowa roku”, w Polsce zwany też Świętem Trąbek lub Trąbkami, które jest judaistycznym świętem Nowego Roku, pierwszym dniem kalendarza żydowskiego, obchodzonym pierwszego i drugiego dnia tiszri, upamiętniającym stworzenie świata i przypominającym o sądzie Bożym i nie tylko, oraz naszego i cudzego doświadczania tego skutków
-Naszego, a przez cudzego bycia inspiratorami, organizowania, świętowania, zwalczania, promowania, żydowskiego Święta o nazwie Rosz ha-Szana, które trwa dwa dni (zarówno w Izraelu, jak i w diasporze) i otwiera okres pokuty – Jamim Noraim, trwający do święta Jom Kipur, które w Tanachu określano jako Zichron Terua ( „Upamiętnienie Dęcia w Szofar” oraz „Dzień Dęcia w Szofar”), bowiem w dniu sądu rozbrzmiewać ma dźwięk trąby szofar co po raz pierwszy opisano w Misznie, i z tej racji w czasie Rosz ha-Szana nie wolno wykonywać żadnej pracy i nie tylko, oraz naszego i cudzego doświadczania tego skutków
-Naszego, a przez cudzego bycia inspiratorami, organizowania, świętowania, zwalczania, promowania, żydowskiego Święta o nazwie Rosz ha-Szana znanego też jako „Dzień Pamięci / Rozpamiętywania”, „Dzień Sądu”, w którym Bóg sądzi czyny ludzi i narodów, czyli czas na rozważenie swego postępowania w minionym roku, kiedy tradycja nakazuje także świętowanie wówczas rocznicy stworzenia świata i nie tylko, oraz naszego i cudzego doświadczania tego skutków
-Naszego, a przez cudzego bycia inspiratorami, organizowania, świętowania, zwalczania, promowania, żydowskiego Święta o nazwie Rosz ha-Szana, opisanego w Misznie , która wymienienia cztery dni, które – w różnym znaczeniu – są uznawane za „pierwszy dzień nowego roku”:
pierwszy dzień nisan – początek liczenia miesięcy, rozpoczyna rok liturgiczny, symbolizuje początek wolności i formowania się narodu żydowskiego,
pierwszy dzień tiszri – początek roku rolniczego (ten cykl stał się najbardziej powszechny),
pierwszy dzień elul – dzień nowego roku dla bydła – w starożytności wyznaczał nowy rok w składaniu ofiar ze zwierząt w Świątyni Jerozolimskiej,
piętnasty dzień szwat – początek nowego roku dla drzew (Tu bi-szwat) i nie tylko, oraz naszego i cudzego doświadczania tego skutków
-Naszego, a przez cudzego bycia inspiratorami, organizowania, świętowania, zwalczania, promowania, żydowskiego Święta o nazwie Rosz ha-Szana z którego to okazji pierwszego dnia, po południu, nad lokalnymi ciekami wodnymi odbywa się ceremonialne wyrzucanie grzechów, zwane taszlich, a wierni opróżniają swoje kieszenie do rzeki, symbolicznie odrzucając grzechy, który to obrzęd stanowi nawiązanie do słów z księgi Micheasza (7, 18-20): „złoży nieprawości nasze (hebr. taszlich) i wrzuci w morze”, a podczas wieczornego nabożeństwa w synagodze wypowiadane jest świąteczne błogosławieństwo[4] i śpiewana jest pieśń Awinu Malkenu i nie tylko, oraz naszego i cudzego doświadczania tego skutków
-Naszego, a przez cudzego bycia inspiratorami, organizowania, świętowania, zwalczania, promowania, żydowskiego Święta o nazwie Rosz ha-Szana, kiedy to w judaistycznej liturgii tego dnia obowiązuje odmówienie dodatkowej, składającej się z trzech części (Malchujot, Zichronot, Szofarot) modlitwy Musaf , a charakterystyczną cechą liturgii tego dnia jest gra na trąbie szofar, co ma stanowić odniesienie do polecenia z Księgi Liczb (Lb 29,1), gdzie dźwięk trąby ma wzywać wiernych do duchowego przebudzenia i pokuty oaz ma także stanowić przypomnienie historii objawienia się Boga Mojżeszowi na Górze Synaj, przy czym dźwięk szofaru rozlega się po każdej z trzech grup modlitw a jeśli Rosz ha-Szana wypada w szabat, to dęcie w szofar nie jest wykonywane i nie tylko, oraz naszego i cudzego doświadczania tego skutków
-Naszego, a przez cudzego bycia inspiratorami, organizowania, świętowania, zwalczania, promowania, żydowskiego Święta o nazwie Rosz ha-Szana, kiedy w ciągu dnia szofar ma wydać łącznie 100 dźwięków, i wyróżniane są cztery różne brzmienia szofaru. Pierwszym jest tekia, dźwięk trwający 3 sekundy. Szewarim to trzy jednosekundowe dźwięki o rosnącym tonie. Terua to staccato – seria krótkich dźwięków wybrzmiewających łącznie przez około 3 sekundy. Czwarty, ostatni element w zestawie to tekia gedola (dosł. „duże tekia”) – trwa około 10 sekund i nie tylko, oraz naszego i cudzego doświadczania tego skutków
-Naszego, a przez cudzego bycia inspiratorami, organizowania, świętowania, zwalczania, promowania, żydowskiego Święta o nazwie Rosz ha-Szana kiedy wieczorem 1 tiszri, w domach rozpoczyna się uczta, podczas której podawane są potrawy związane symbolicznie ze świętem i mające wyrażać szczęście: a to m.in. okrągła chałka (maczana w miodzie) symbolizująca cykl roku, daktyle, granaty oraz gefilte fisz, ryba która ma być z zachowaną głową, „aby Bóg sprawił, żebyśmy byli głową, a nie ogonem”, z kolei cząstki jabłka i plastry marchwi, podobnie jak chałka umaczane w miodzie, mają symbolizować szczęśliwy oraz słodki nadchodzący rok i nie tylko, oraz naszego i cudzego doświadczania tego skutków
-Naszego, a przez cudzego bycia inspiratorami, organizowania, świętowania, zwalczania, promowania, żydowskiego Święta o nazwie Rosz ha-Szana, kiedy zgodnie z tradycją, podczas „Dni Trąbienia” w niebie otwierano trzy księgi. Pierwsza zawierała imiona usprawiedliwionych, druga nieusprawiedliwionych, a trzecia niezdecydowanych, co powoduje, że podczas święta (oraz w dni je poprzedzające wyznawcy składają sobie życzenia:„Obyście byli zapisani (w Księdze Życia) i opieczętowani na dobry rok”, do których odpowiedź brzmi: „To samo dla ciebie” a w dniach pomiędzy Rosz ha-Szana a świętem Jom Kipur życzenia składane są w nieco innej formie: „Obyś był ostatecznie opieczętowany (w Księdze Życia) na dobre” i nie tylko, oraz naszego i cudzego doświadczania tego skutków

Opublikowano: 08/02/2017
Autor: s_majda

Komentarze