Fragment książki ,,Kolorowe energie” Dan Campbell
Czym jest światło?
Funkcję serca w ludzkim organizmie przyrównuje się do roli Słońca w naszym systemie planetarnym. Edgar Cayce stwierdził, że analogia ta jest prawidłowa; i bez wątpienia słońce jest motorem życia ziemskiej egzystencji. Jednocześnie jest to jeszcze jedna manifestacja szerząca się z pierwotnego światła stworzenia – jak cała materia – i być może to jest przyczyną, iż właściwa natura światła pozostaje tajemnicą. Powinniśmy także mieć na uwadze, że słońce jest zarówno fizycznie jak i duchowo symbolem naszego związku ze Stwórcą.
,,Jako że Słońce zostało stworzone, aby zsyłać światłe i ciepło na dzieci Boże na ziemi, składa się ono zatem z tego samego materiału, z jakiego stworzono człowieka, czyli z jakiego powstała ziemia; jednak jak widzicie, jak wiecie, istnieje materia stała, ciekła i gazowa. Wszystkie stanowią jedno w swych różnych stanach świadomości lub działania dla kogo? Dla człowieka – boskiego człowieka! Jednak kiedy buntują się przeciw temu światłu które posłano by prowadziło, by zapowiadało chwałę Pana, Jego piękno, Jego miłosierdzie, Jego nadzieję – o tak, i Jego cierpliwość – czy zdajecie sobie sprawę że na gładkim obliczu słońca odbijają się te wrzenia i zmagania, które były i które są grzechem człowieka” (riding 5757-1).”
Ten zażyły związek zostanie później przedyskutowany. Tymczasem rozważmy, że przez ostatnie trzy tysiąc lat filozofowie i naukowcy prowadzą badania w cel zrozumienia natury światła, i w tym czasie sformułowano kilka teorii aby ją wyjaśnić. Greccy filozofowie rozważali te kwestię -jeśli nie istotę samego światła, to jej związek z widzeniem i pytanie, w jaki sposób widzimy.
Kolory endokrynowe i planety
Wibracje ludzkiego ciała są materialną ekspresją duchowego wpływu, jaki emanuje od samej siły życia. Jednak szczególny rodzaj tych wibracji, ujemny bądź dodatni, zasadza się nie tylko w teraźniejszości, lecz ma swe korzenie w przeszłych istnieniach oraz okresach przejściowych między inkarnacjami. Te nabyte wibracje są unikatowymi znakami wyciśniętymi na duszy, przenoszonymi z konieczności przez nią z jednego wcielenia do następnego, jako aktualny zapis jej rozwoju – wibracyjny raport o sytuacji. W ten sposób spotykamy samych siebie, zbierając posiane wpływy. I właśnie poprzez spotykanie samych siebie, w czasie i przestrzeni, uczymy się cierpliwości, a poprzez cierpliwość – prawdziwego poznania samych siebie, zerwania okowów wiążących nas z czasem i przestrzenią.
Podczas przerw między wcieleniami dusza przebywa w pobliżu Ziemi i poddana jest działaniu wpływów astrologicznych, jako swego rodzaju duchowego dostrajania. ?wiadomość duszy przyciąga ją do otoczenia pewnych planet, aby doświadczyła ich sił, jako świadomości oferujących swoje wpływy, aby prowadzić duszę w jej rozwoju. Wpływy te stają się wrodzonymi popędami, kiedy dusza znajduje się znowu w ciele fizycznym. Są duchowymi drogowskazami, wyznaczającymi kierunek rozwoju duszy. Te wrodzone pragnienia przypisane ciału mogą zostać użyte dobrze albo źle, w zależności od indywidualnego wyboru:
…W aspektach astrologicznych znajdujemy zawziętość, którą jednostka zawdzięcza Merkuremu, jest bardzo konsekwentna w swojej zawziętości, częstokroć się upiera, aby postawić na swoim – ostatecznie to czyni i stwierdza, że to nie było to, czego chciała. Takie okoliczności powstają w wyniku sprzecznych wpływów Merkurego i Saturna. (1406-1)
Duchowe wpływy Merkurego odnoszą się do umysłu i świadomości powiązań. Wpływ duchowy Saturna jest twórczy i przynosi świadomość pragnień. Te, oczywiście, są jedynie potencjałami, a jednostka ma wolny wybór w kwestii, jak je wyrazić. Z komentarzy w tym Odczycie wynika jasno, że Saturn (czerwony) ma tendencje do wywierania wpływu na Merkurego (indygo) w negatywnym znaczeniu tego słowa. Wpływ czerwieni zaznacza się jako egoizm; tak więc wpływ indygo obraca się w premedytację we wzajemnych relacjach. Jest bardziej niż prawdopodobne, że ta osoba ma upodobanie do czerwieni, co jest również związane z oznakami egocentryzmu, kiedy jest wyborem dominującym.
Najpotężniejszą siłą kształtującą przeznaczenie człowieka jest przede wszystkim Słońce; potem bliższe planety, szczególnie te, które osiągają ascendent w chwili narodzin człowieka. Jednak znowu należy podkreślić, iż żadna siła jakiejkolwiek planety, ani faza Słońca czy Księżyca, czy żadnego innego ciała niebieskiego nie narusza funkcji siły woli człowieka, prawa danego mu przez Boga do samodzielnego wyboru. Skłonnościami danej osoby rządzą planety, pod którymi się urodziła, jako że człowiek przeżywa swój los w sferze i zasięgu planet.
Rozwijamy się duchowo przechodząc z jednej płaszczyzny na drugą, doświadczając coraz to innych wpływów, i postępując naprzód w najrozmaitszych okolicznościach, na jakie zasłużyła sobie nasza wola, czego przykład widzimy w tym, jak radzimy sobie z płaszczyznami świadomości w naszym życiu. Oczywiście nie jest to proces automatyczny; możemy spędzić kilka okresów przejściowych w danej płaszczyźnie wpływów – dopóki nie „przerobimy tego porządnie” w życiu ziemskim.
W taki oto sposób rozwijamy się, poprzez eony czasu, dopóki nie przezwyciężymy swojego ziemskiego ja.
Opublikowano: 28/02/2010
Autor: s_majda
Komentarze