Bhagawadgita. Prolog -bałwochwalstwo oraz skutki jego.

Literatura wedyzmu określa następująco Warunę: bogowie idą za jego wolą, bohater , czarodziej, hojny, król, król, łaskawy, mędrzec, mierzący przestrzenie, miłosierny, niezgłębiony, o cudownej mocy, o nieodpartej mocy, odsunął niebo i słońce, ogromny buhaj, pełen mocy , ponad wszystkim, poznaje ponad niebem i ziemią, przedziwny, przemądry władca, przemyślny, rozpostarł ziemię, rozsnuł podniebne przestworza, rozsnuł ziemię własnym prawem, sławny, spełniający prawo , strzeże prawa , surowy, syn nieskończoności, ugruntował dwa światy, umieścił na niebie słońce, utrwalił niebo, wielki mędrzec, wierny prawu , wieszcz nad wieszcze, włada ludem najświetniejszej rasy, władca ziemi, władca, władczy majestat , wymierza ziemię, wysnuł i dzierży obydwa światy, wyżłobił drogi dla słońca, złotolity, zna drogi wielkiego wichru, zna dwanaście miesięcy

Aż się samo prosi aby tekst adaptować na rozkodowującą modlitwę.

Proszę otwórz teraz ?wiatłości moje serce, duszę, całą moją istotę i niech nastanie dzień wiary.
Przebaczyłem to, że w upojeniu narkotycznym uznałem siebie z mą duszą za boga wszechmogącego, a inni podobni bogowie iść mieli za moją wielkopańską oraz moją-pseudo,,boską” wolą.
Przebaczyłem to, żem kiedyś czuł się z mą duszą niczym bohater, czarodziej, hojny mędrzec król, król łaskawca.
Przebaczyłem z duszą to, że uroiło nam się kiedyś, iż to ja jestem mierzący przestrzenie miłosierny żywy bóg, niezgłębiony o cudownej mocy, o mocy nieodpartej, który odsunął samo niebo i słońce. Przebaczyłem z duszą to, że kiedyś ogłosiłem światu siebie jako bóstwo płodności- ogromny buhaj, pełen mocy, jako ten co ponad wszystkim pozostaje, ponad niebem i ziemią. Przebaczyłem z duszą to, że światu ogłosiłem kiedyś siebie za żywego boga, co rozpostarł ziemię, rozsnuł podniebne przestworza, rozsnuł ziemię własnym prawem. Przebaczyłem z duszą to, że kiedyś światu ogłosiłem siebie za żywego boga, co jedynym synem jest nieskończoności, za tego co ugruntował dwa światy, umieścił na niebie słońce, utrwalił niebo. Przebaczyłem z duszą to, że kiedyś światu ogłosiłem siebie za żywego boga, co jest władcą ziemi, majestatem, co wymierza ziemię, za tego co wysnuł i dzierży obydwa światy. Przebaczyłem z duszą to, że kiedyś światu ogłosiłem siebie za żywego boga, co wyżłobił drogi dla słońca, co jest złotolity, zna drogi wielkiego wichru, zna dwanaście miesięcy, umie pisać i liczyć.

Opublikowano: 29/08/2012
Autor: s_majda

Komentarze