Biskup – intencje do przemodlenia

Opracowała Agata Pająk

Kwestie techniczne dotyczące idei oraz budowania zdań przy pracy z intencjami.
Art ,,800 intencji do oczyszczenia” Link
,,Budowanie obszernych Intencji i modlitw. Rozmowa Skype o technice ” Link 
,,Schemat 1 zdaniowy do intencji. ” Link
Słowo (–nie) dodane przy pracy z intencjami do jakiegoś słowa oznacza, że warto je wymienić jako przeciwieństwo lub a nawet samodzielnie już w trakcie znaleźć i wypowiedzieć dowolne synonimy jakie się nasuwają na myśl razem z ich przeciwieństwami. 
np. — bycia biedakami, chorymi dobrze jest powiedzieć również z jego przeciwieństwem
–bycia biedakami, chorymi, –nie byciabiedakami, chorymi
Pozwala to od razu maksymalnie szeroko ruszyć dany wzorzec w odmiennych aspektach, również w jego przeciwieństwie. Warto też wiedzieć- że Dusze często myślą, twierdzą, że one nie mają takich przeciwnych wzorców np. że nie są bałwochwalcami jak w danym przypadku (danym słowie).
Inny przykład:
Dusza kobiety zaprzecza byciu kiedyś złą matką. Więc dodanie tu słowa przeczenia – nie bycia złą matką pozwolić jej może na zrozumienie stanu w jakim się znajduje. 
Bycie złą matką, –nie bycia złą matką–
„-Ależ skąd nigdy w życiu! To przecież są nie moje wzorce. To co ja robię jest moją prywatną sprawą”.[-Nader często mówi lub myśli o sobie dusza.]
1. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami w kościołach chrześcijańskich, to znaczy bycia duchownymi, kapłanami o najwyższych święceniach kapłańskich i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
2. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, rozumienia funkcji biskupa, jako nadzorcy, opiekuna i, jako urząd kościelny m.in.w Kościele Katolickim, w Kościołach Starokatolickich i w kościołach Prawosławnych, uznawany za najwyższy stopień sakramentu kapłaństwa i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
3. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że urząd biskupi powstał już na początku chrześcijaństwa, oraz istniały dwie koncepcje takiego urzędu biskupiego, jerozolimski i Pawłowy, przy czym w Jerozolimie ukształtowała się hierarchia typu monarchicznego, a wśród prezbiterów szczególne miejsce zajmował Jakub Młodszy Apostoł, natomiast w Antiochii ustrój kościoła był inny, a na jego czele stała grupa proroków i nauczycieli, związanych zależnością hierarchiczną z kościołem w Jerozolimie i taki system przyjął Paweł w zakładanych przez siebie wspólnotach i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
4. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że Paweł sam sprawował opiekę hierarchiczną nad tymi kościołami, codzienną opiekę pozostawiając w ręku miejscowych starszych – prezbiterów, a jego pomocnikami z podobną władzą m.in. ustanawiania „starszych” byli m.in. Tytus, Sylwan, Tymoteusz, Tychlik i Sostens i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
5. Naszego a przez nas cudzego bycia wierzenia, promowania tzw. sukcesji apostolskiej, jako mającej sprzyjać pokojowi w Kościele, oraz czynienia tego, jako m.in. Klemens Rzymski( 95 r.), jak on, w ślad za nim i nie tylko a także doszukiwania się pierwowzoru takiej sukcesji w Starym Testamencie, i porównywania biskupa do arcykapłana, a prezbiterów do kapłanów – lewitów, mających szczególny udział w jego posłudze i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
6. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że już we wczesnym okresie istnienia i działania kościoła chrześcijańskiego istniała trzystopniowa hierarchia, m.in. jeden biskup, grupa prezbiterów, (rada lub starsi) i grupy diakonów i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
7. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, posiadania wiedzy o tym, że jest, utrwalił się potrójny model święceń kapłańskich, m.in. diakoni, prezbiterzy, biskupi i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
8. Naszego a przez nas cudzego uznania za regułę, że w każdym kościele powinien być, jest tylko jeden biskup oraz, że w ten sposób powstała koncepcja terytorium kanonicznego i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
9. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że w II wieku powstała kolegialna odpowiedzialność biskupów za cały kościół, co jest w pełni urzeczywistniane w synodach i soborach powszechnych i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
10. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że czasach cesarza Konstantyna w czasie chrystianizacji imperium prezbiterów zaczęto nazywać kapłanami, aby pokazać pogańskiemu światu prawdziwość chrześcijaństwa, natomiast biskupi zaczęli pełnić funkcje coraz bardziej administracyjno-jurysdykcyjne i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
11. Naszego a przez nas cudzego bycia pierwszymi biskupami, powoływanymi przez apostołów, a także bycia powoływanymi na biskupów przez wybór, przez duchownych i świeckich z danego Kościoła lokalnego, przy aprobacie kościołów sąsiedzkich, oraz, w czasach późniejszych bycia wybieranymi, przy czym wybór zatwierdzał metropolita i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
12. Naszego a przez nas cudzego bycia tymi, którzy wybierają, wskazują do wyboru, a także zatwierdzają wybór biskupa i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
13. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że od IV wieku świecka władza cesarska wpływała na obsadę stanowisk duchownych oraz naszego uzyskania stanowiska biskupa dzięki wpływom władzy świeckiej, a także naszego, a przez nas cudzego reprezentowania władzy świeckiej i jako tacy dyktowania, lub wpływania na to, kto ma zostać m.in. biskupem i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
14. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że władza kościelna odzyskała pełny wpływ na nominacje biskupie dopiero w czasach walki o inwestyturę, a w XII wieku sobory wykluczyły z grona wyborców osoby świeckie, a także, że dopiero pod koniec XIII i na początku XIV wieku papieże zarezerwowali sobie prawo mianowania biskupów i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
15. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że kościół rzymskokatolicki podkreśla święcenia kapłańskie, jako fundament duchowieństwa, a ze święceniami biskupimi wiąże przywileje natury jurysdykcyjnej i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
16. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami w kościołach wschodnich, gdzie forma wyboru jest mniej istotna, gdyż podkreśla się, iż to sam Bóg dokonuje wyboru biskupa i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
17. Naszego a przez nas cudzego bycia wyznawcami kościoła wschodniego, gdzie kładzie się nacisk na formę instalacji biskupa oraz na sakrę i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
18. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że teologia prawosławna również nie wysuwa biskupiej funkcji rządzenia na pierwszy plan, mówiąc raczej o nauczaniu, uzdrawianiu i jednoczeniu, a biskup w prawosławiu jest też w dużo mocniejszym stopniu szafarzem eucharystii i święceń, inni kapłani mogą wykonywać to jedynie w imieniu i za pozwoleniem biskupa, a także w Kościołach Wschodnich już w VI wieku została wprowadzona zasada równouprawnienia wszystkich biskupów, którzy wraz z diecezją reprezentują Kościoły lokalne i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
19. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, do, których inni zwracają się per „ekscelencjo”, a także naszego, a przez nas i cudzego zwracania się w takiej formie do biskupów i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
20. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, dla których symbolem władzy pasterskiej jest pastorał oraz pierścień, nakładany w czasie święceń biskupich przez głównego konsekratora, na prawą rękę nowo wyświęconego biskupa, oraz wierzenia, promowania, że dla biskupów diecezjalnych jest on, ten pierścień symbolem zaślubin ze wskazaną diecezją i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
21. Naszego a przez nas cudzego bycia namaszczanymi, otrzymywania, przyjmowania, posiadania, dawania innym sakry, święceń duchownych w kościołach chrześcijańskich, a w tym święceń biskupich i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
22. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że sakrę nadawano także nowo wybranym królom, w formie namaszczenia na stanowisko i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
23. Naszego a przez nas cudzego bycia mianowanymi, a w tym m.in. w Kościele Rzymskokatolickim, przez Stolicę Apostolską na biskupa, i jako taki, w ciągu trzech miesięcy od dostania na piśmie potwierdzenia tego mianowania, otrzymania sakry biskupiej, oraz bycia świadomymi, że bez potwierdzenia na piśmie, żaden biskup nie ma prawa przekazać sakry i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
24. Naszego a przez nas cudzego bycia wyświęcanymi i odpowiednio wyświęcania innych na biskupa, zazwyczaj w katedrze i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
25. Naszego a przez nas cudzego bycia wyświęcanymi i odpowiednio wyświęcania innych na biskupa m.in. w katedrze, gdzie, podczas tego obrzędu zgromadzeni śpiewają Hymn do Ducha Świętego, a następnie przedstawia się kandydata, i odczytuje się nominację Stolicy Apostolskiej i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
26. Naszego a przez nas cudzego bycia wyświecanymi na biskupa, odpowiednio wyświecania innych na biskupa, i podczas obrzędu przyszły, wyświęcany biskup składa przyrzeczenie dotyczące wiernej służby, a także, podczas Litanii do wszystkich świętych biskup elekt leży krzyżem przed ołtarzem ( tzw. prostracja), a po litanii następuje modlitwa konsekracyjna i nałożenie rąk na głowę przyszłego biskupa przez konsekrującego uroczystość, przez współkonsekrujących i biskupów obecnych na uroczystości i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
27. Naszego a przez nas cudzego bycia wyświęcanymi na biskupa, odpowiednio wyświecania innych na biskupa, gdzie, w trakcie obrzędu nowy biskup zostaje namaszczony krzyżmem świętym, otrzymuje księgę Ewangelii oraz insygnia biskupie, m.in. pastorał, mitrę i pierścień i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
28. Naszego a przez nas cudzego posiadania insygniów biskupich, a w tym pastorałów, mitr, pierścieni, dawania takich innym i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
29. Naszego a przez nas cudzego bycia nowo mianowanym biskupem, jaki, na zakończenie ceremonii wyświęcenia, otrzymania sakry, wykonuje gest Pocałunku Pokoju ze wszystkimi obecnymi biskupami i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
30. Naszego a przez nas cudzego posiadania możliwości bycia biskupem w Kościołach Starokatolickich, gdzie biskupem może zostać każdy kapłan wybrany na demokratycznym synodzie, spośród wszystkich księży kościoła, większością głosów, bycia wybranymi, wybierania biskupów w takich wyborach i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
31. Naszego a przez nas cudzego, jako nowo wybrany biskup w Kościele starokatolickim, uczestniczenia w obrzędzie wyświęcania zazwyczaj w katedrze, gdzie podczas Litanii do Wszystkich Świętych biskup elekt leży krzyżem przed ołtarzem, a po litanii następuje modlitwa konsekracyjna i nałożenie rąk na głowę przyszłego biskupa przez konsekrującego uroczystość, współkonsekrujących i biskupów obecnych na uroczystości i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
32. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, głoszenia, promowania równości hierarchicznej biskupów i kapłanów, oraz równości ich uczestnictwa w sukcesji apostolskiej i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
33. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, bycia przekonanymi, promowania, doświadczania, że biskup jest głową Kościoła lokalnego, oraz, że ma to charakter prawa kościelnego, a nieustanowionego przez Chrystusa i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
34. Naszego a przez nas cudzego czynienia prób, aby sakrę biskupią uznać za sakrament i odpowiednio, nie uznawania sakry za sakrament oddzielny od sakramentu kapłaństwa, a także uznawania i odpowiednio nie uznawania wyższości biskupstwa nad prezbiteriatem i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
35. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że biskup ma uprawnienia jurysdykcyjne nad wspólnotą Kościoła chrześcijańskiego, która jest ciałem mistycznym Chrystusa, a prezbiter przez święcenia otrzymuje władzę nad Ciałem eucharystycznym i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
36. Naszego a przez nas cudzego bycia chrześcijanami, jacy podlegają władzy biskupa oraz władzy prezbietera i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
37. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że biskup posiada z ustanowienia Bożego własną i zwyczajną władzę na terytorium powierzonego mu Kościoła lokalnego, bycia takimi biskupami, podlegania takim biskupom i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
38. Naszego a przez nas cudzego bycia przekonanymi, wierzenia, promowania, doświadczania interpretacji władzy biskupiej, jako delegata papieskiego i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
39. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, posiadania wiedzy, doświadczania, że zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego nie można użyć wobec biskupa przemocy, a kto by się tego dopuścił jest mocą samego prawa obłożony karą interdyktu oraz naszego bycia biskupami, wobec których inni używają przemocy, odpowiednio, naszego używania przemocy wobec biskupów i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
40. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, posiadania wiedzy, doświadczania, że użycie przemocy wobec papieża skutkuje ekskomuniką zastrzeżoną dla stolicy apostolskiej i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
41. Naszego a przez nas cudzego bycia przekonanymi, wierzenia, doświadczania, że w głównych tradycjach chrześcijańskich biskupi uważani są za kontynuatorów misji apostolskiej i na tym polega ich główna teologiczna funkcja i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
42. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, doświadczania, że biskup jest następcą apostołów, ale, żeby tak było musi zostać wyświęcony w sposób ważny, czyli przez nałożenie rąk przynajmniej jednego biskupa wyświęconego w sposób ważny i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
43. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, w ślad za doktryną katolicką wymogu „zgody papieża”, co oznacza, po odczytaniu papieskiej bulli nominacyjnej, że ręce na głowę nowego biskupa nakłada przynajmniej trzech biskupów, tzn. konsekrator i dwóch współkonsekratorów, m.in. po to, aby wyświęcenie było przeprowadzone w sposób ważny i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
44. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że doktryna prawosławna także, podobnie jak katolicka, wymaga dla ważności święceń biskupich nałożenia rąk przez trzech biskupów i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
45. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, a także bycia tego świadomymi, że funkcjonowanie sukcesji apostolskiej polega na tym, że pomiędzy danym biskupem a apostołami jest nieprzerwany ciąg ważnych święceń, oraz wierzenia, że sukcesję apostolską zachowały Kościoły katolicki, prawosławny, starokatolickie, anglikański, orientalne oraz Kościół Szwecji i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
46. Naszego a przez nas cudzego kierowania się w działaniu, w wyborach, jako biskupi, jak oni, jak wybierający biskupów i inni ludzie, dusze, istoty, wytycznymi teologicznymi udzielonymi przez św. Pawła Apostoła w Pierwszym Liście do Tymoteusza, a w tym m.in., „jeśli ktoś dąży do biskupstwa, pożąda dobrego zadania. Biskup więc powinien być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania, nieprzebierający miary w piciu wina, nieskłonny do bicia, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy na grosz, dobrze rządzący własnym domem, trzymający dzieci w uległości, z całą godnością. Jeśli ktoś bowiem nie umie stanąć na czele własnego domu, jakżeż będzie się troszczył o Kościół Boży?” i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
47. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że w większości Kościołów starokatolickich biskupem może zostać zarówno kobieta jak i mężczyzna, a biskupi są wybierani przez Synody lokalne i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
48. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że posługi biskupów w prawosławiu są analogiczne jak w Kościele katolickim, a posługa biskupa jest uważana za pochodzącą z boskiego, a nie jedynie kościelnego ustanowienia oraz podobna jest posłudze Apostołów, z tą jednak różnicą, że apostołów powołał sam Chrystus, biskupi natomiast spełniają jedynie posłannictwo strzeżenia depozytu Tradycji apostolskiej i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
49. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, doświadczania, m.in. w kościele prawosławnym, że nauczanie biskupów wyrażające się w listach i definicjach soborów powszechnych, uznawanych za nieomylne, jest autorytatywnym wyjaśnieniem objawienia Chrystusa przekazanego przez Apostołów, a zachowanie nieskalanego depozytu wiary apostolskiej jest warunkiem koniecznym, aby uznać ciąg sukcesji apostolskiej biskupów w danym Kościele oraz bycia przekonanymi, promowania, doświadczania, że nie wystarczy formalne zachowanie rytu święceń i dlatego prawosławie nie uznaje sukcesji apostolskiej w anglikanizmie ani luteranizmie i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
50. Naszego a przez nas cudzego bycia protestantami, jacy w wyniku zasadniczego sprzeciwu reformacji Marcina Lutra nie uznają biskupa Rzymu i w zależności o wspólnoty, uznawania i posiadania lub nie, oraz rozumienia posługę biskupią, jako rodzaj urzędu duszpasterskiego o szerszym terytorium działania i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
51. Naszego a przez nas cudzego bycia protestantami, jacy nie mają jednolitej wykładni na temat teologicznej roli biskupa i, szczególnie Kościoły drugiej reformacji uważają, że na czele zboru, zgodnie z Nowym Testamentem, powinno stać prezbiterium, tzn. kolegium prezbiterów(rada starszych), zwanych także biskupami, przy czym prezbiter i biskup w tym ujęciu to ten sam urząd, który powinien być sprawowany zawsze kolegialnie i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
52. Naszego a przez nas cudzego bycia protestantami, jacy przewodniego starszego często tytułują tradycyjnym protestanckim określeniem „pastor”, a także bycia świadomymi, że pozostali protestanci, zwłaszcza episkopalni, widzą w biskupstwie najwyższy stopień święceń, a część przyjmuje, że jest to jedna z równoważnych trzech posług tego samego urzędu duchownego, a w tradycji protestanckiej biskup nie jest mianowany, lecz wybierany przez organ reprezentujący dany Kościół lokalny i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
53. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, jacy w wyniku reformacji utracili swoje stanowisko i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
54. Naszego a przez nas cudzego, jako i jak wyznawcy Kościoła katolickiego oraz Kościołów prawosławnych nie uznawania kobiet na stanowisku duchownego oraz uważania, że jest ono dostępne tylko dla mężczyzn oraz powoływania się w tej praktyce na stwierdzenie zawarte w pierwszym Liście do Tymoteusza Kobieta niechaj słucha nauk w cichości, z całym poddaniem. Nauczać zaś kobiecie nie pozwalam ani też przewodzić nad mężem, lecz [chcę, by] trwała w cichości i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
55. Naszego a przez nas cudzego bycia wyznawcami Kościołów, które praktykują święcenie kobiet, odwołując się do kontekstu kulturowego, w którym powstawały teksty Nowego testamentu i zaznaczania, że Apostoł Paweł w swoich listach zrównuje w innych swoich listach kobiety z mężczyznami m.in. „Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy, bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie”, a także wspominania o Junii, którą Apostoł Paweł nazywa apostołem i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
56. Naszego a przez nas cudzego wprowadzania kobiet na urząd biskupa m.in. w Kościołach metodystycznych, starokatolickich, niektórych anglikańskich, luterańskich, kalwińskich, a także w Kościele Adwentystów Dnia Siódmego – w postaci urzędu „starszego” zboru, obsadzonego przez kobietę i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
57. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że w Polsce tytuł biskupek noszą dwie kobiety z Kościoła Katolickiego Mariawitów, a pierwszą polską biskupką i jedną z pierwszych na świecie była Izabela Wiłucka z Kościoła Mariawitów, która następnie przyjęła tytuł arcykapłanki i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
58. Naszego a przez nas cudzego pełnienia, otrzymania, nadawania rozmaitych funkcji biskupich, posiadania wiedzy, że są takie funkcje biskupie, a w tym m.in. papież, patriarcha, metropolita, biskup diecezjalny/ biskup pomocniczy, biskup sufragan, biskup koadiutor, superintendent i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
59. Naszego a przez nas cudzego pełnienia, nadawania, otrzymania rozmaitych godności biskupich, posiadania wiedzy, że są takie godności biskupie, a w tym m.in. kardynał, prymas, arcybiskup, biskup misyjny, biskup tytularny i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
60. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i nie tylko, i jako tacy i jak oni posiadania, używania stosownego do pełnionej funkcji oraz używanej godności herbu, m.in. z paliuszem, dewizą, chwostami, rozmaitych barw, wielkości i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
61. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i nie tylko, i jako oni i jak oni noszenia, zakładania, posiadania odpowiedniego do funkcji i godności stroju, a w tym m.in. sutanny, m.in., jako biskup i arcybiskup czarnej, przepasanej różowym(biskupim) pasem oraz różowej(biskupiej) piuski, ale także posiadania, używania, noszenia stroju chórowego, różowej sutanny, białej alby, różowego biretu, pelerynki i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
62. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że jest godność arcybiskupa, to jest tytuł honorowy lub urząd nadawany biskupom ważniejszych diecezji, tzw. archidiecezji, a także jest ten tytuł nadawany, jako wyróżnienie samej osoby biskupa (ad personam) i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
63. Naszego a przez nas cudzego bycia arcybiskupami, z takim tytułem, godnością nadanym nam, jako biskupom ważniejszych diecezji lub jako wyróżnienie nas/innych, jako samej osoby biskupa i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
64. Naszego a przez nas cudzego bycia arcybiskupami, czyli biskupami ważnego miasta czy regionu oraz jako tacy sprawowania często pieczy duszpasterskiej nad całym krajem i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
65. Naszego a przez nas cudzego bycia arcybiskupami, i jako oni posiadania prawa przewodniczenia synodom podległych sobie biskupów, a także posiadania prawa korygowania prac tych biskupów, a także posiadania prawa prowadzenia wyborów lub mianowania i wyświęcania nowych biskupów w prowincji i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
66. Naszego a przez nas cudzego bycia twórcami, inicjatorami utworzenia instytucji arcybiskupa metropolity, bycia takimi arcybiskupami metropolitami, mianowania takich i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
67. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że metropolitą prowincji rzymskiej jest papież i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
68. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że oprócz Kościoła rzymskokatolickiego arcybiskupi istnieją także w Kościołach prawosławnym, luterańskim Szwecji, anglikańskim, Kościele starokatolickim Holandii, oraz w Kościele Starokatolickim RP a także bycia takimi arcybiskupami w tych Kościołach i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
69. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że w Kościołach Wschodnich metropolici posiadają znacznie więcej władzy, m.in. wpływ na wybór biskupów, tworzenie diecezji i inne, w związku, z czym zachowują część pierwotnej struktury metropolitarnej oraz naszego/cudzego bycia arcybiskupami w takich Kościołach i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
70. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że istnieją godności arcybiskupie, a w tym m.in. metropolita – biskup, stojący na czele metropolii, tj. stolicy prowincji kościelnej, obejmującej archidiecezję i diecezje (sufraganie), noszący paliusz, tylko na terenach, które mu podlegają, przy czym wyjątek stanowi papież, biskup Rzymu, który paliusz może nosić na całym świecie, a także naszego a przez nas cudzego bycia takimi biskupami – metropolitami i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
71. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że istnieją godności biskupie, a w tym biskup sufragalny, czyli stojący na czele archidiecezji, należącej do jakiejś metropolii, ale nią niebędąca ( np. Archidiecezja Gaeta w metropolii Rzymu) oraz naszego a przez nas cudzego bycia takimi biskupami – sufraganami i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
72. Naszego a przez nas cudzego bycia, że istnieją godności biskupie, a w tym biskup rezydencjonalny, który stoi na czele archidiecezji podlegającej bezpośrednio Stolicy Apostolskiej, jemu natomiast nie podlegają żadne sufraganie oraz naszego a przez nas cudzego bycia takimi biskupami rezydencjonalnymi i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
73. Naszego a przez nas cudzego bycia, że istnieją godności biskupie, a w tym arcybiskup tytularny, czyli biskup stojący na czele nieistniejącej obecnie diecezji, tzw. diecezji historycznej, pełniący najczęściej służbę m.in. w dyplomacji, tzw. nuncjusz apostolski, w kurii rzymskiej lub wyróżniony przez papieża arcybiskup ad personam, np. obecnie abp Hoser, biskup diecezji warszawsko-praskiej i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
74. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że w Kościele Starokatolickim RP tytuł arcybiskupa przysługuje Zwierzchnikowi Kościoła, a ma to odniesienie do historii Kościoła, gdy w czasach abp Władysława Farona Zwierzchnik przyjmował tytuł Arcypasterza Wspólnoty, oraz naszego a przez nas cudzego bycia takimi Zwierzchnikami w tym Kościele i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
75. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, rozumienia, że łac.”cardinalis” oznacza – główny, zasadniczy, mocno z czymś związany i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
76. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami, formalnie, kardynałami Świętego Kościoła Rzymskiego, pełniącymi najwyższą po papieżu godność w kościele katolickim, potocznie nazywanymi purpuratami z powodu koloru noszonego mucetu i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
77. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami i jako oni tworzenia wspólnie z innymi kardynałami Kolegium Kardynałów i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
78. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami, mianowanymi przez papieża, wg jego własnego uznania, który wybiera kandydatów na kardynałów spośród mężczyzn, którzy obecnie mają przynajmniej święcenia prezbiteriatu, po zasięgnięciu opinii członków Kolegium Kardynalskiego i odpowiednio bycia papieżami mianującymi kardynałów wg własnego uznania po zasięgnięciu opinii a także bycia członkami Kolegium Kardynalskiego opiniującego kandydatów na kardynałów i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
79. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami, mianowanymi przez papieża po dokonaniu przez niego na konsystorzu promocji mianowanych kardynałów i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
80. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami mianowanymi na tę godność, jacy nie posiadają święceń biskupich i naszego bycia zobowiązanymi po mianowaniu do ich przyjęcia, chociaż nie jest to bezwzględnie konieczne i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
81. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami w czasach, kiedy nie było konieczności posiadania święceń kapłańskich i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
82. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że tradycyjnie wyróżnia się trzy stopnie, tytuły honorowe niedające władzy poza udziałem w konklawe, a w tym m.in. kardynałowie biskupi, przy czym w kościołach wschodnich kardynał, który jest patriarchą wschodnim otrzymuje automatycznie godność kardynała-biskupa oraz kardynałowie – prezbiterzy, którzy mają przydzielony kościół tytularny w Rzymie, przy czym godność tę otrzymują kardynałowie, którzy są ordynariuszami jednej z ważniejszych diecezji na świecie, a najstarszy kardynał, który przewodniczy grupie, to kardynał protoprezbiter, a także kardynałowie diakoni, jacy mają przydzielony kościół stanowiący diakonię, a najstarszy stażem kardynał, który przewodniczy grupie to kardynał protodiakon i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
83. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami posiadającymi stopnie, tytuły honorowe, pozwalające uczestniczyć w konklawe i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
84. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami in pectore, (łac. W sercu), mianowanymi przez papieża, bez ogłaszania nazwiska, z ważnych powodów i posiadania praw i obowiązków dopiero z chwilą ogłoszenia nazwiska, jednak z pierwszeństwem od daty nominacji i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
85. Naszego a przez nas cudzego posiadania atrybutów kardynalskich, a w tym m.in. otrzymanego od papieża podczas mszy koncelebrowanej m.in. pierścienia, oznaczającego związek ze Stolicą Apostolską oraz czerwonego biretu, który jest symbolem oddania się kardynała na służbę Kościoła powszechnego aż do złożenia ofiary z życia, (dokładniej usque ad sanguinis effusionem – aż do przelania krwi) i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
86. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami, noszącymi m.in. sutannę, pas w deseniu mory, piuskę w deseniu mory, biret w deseniu mory, mucet(pelerynka) w kolorze purpury, fariola (peleryna) czerwona z kołnierzem w deseniu mory oraz pierścień otrzymany od papieża na konsystorzu i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
87. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami, do których inni zwracają się w oficjalnej formie „ Wasza Eminencjo”, a podczas zwykłej rozmowy „księże kardynale” oraz naszego a przez nas cudzego zwracania się w takich formach do kardynałów i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
88. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami, i jako tacy od 1059 roku dokonywania wyboru nowego papieża podczas konklawe, przy czym czynne prawo wyborcze przysługuje obecnie kardynałom, do 80 roku życia, a inną funkcją Kolegium Kardynalskiego jest doradzanie papieżowi i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
89. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami legatami, jacy są specjalnymi wysłannikami papieża i reprezentują biskupa Rzymu na uroczystościach i innych zgromadzeniach oraz wypełniają zlecone zadania i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
90. Naszego a przez nas cudzego bycia świeckimi kardynałami, oraz takimi jak oni, m.in. na początku ery nowożytnej, noszenia takiego tytułu, jako szefowie niektórych rządów m.in. tak jak m.in. pierwszy minister Francji Jules Mazarin i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
91. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami, świeckimi, oraz takimi jak oni, jacy nie pełnią funkcji kościelnych, ale są opłacani z kasy Kościoła, zamiast królewskiej, m.in. w celu ochrony stanu posiadania Kościoła i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
92. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami, jacy posiadają rozmaite uprawnienia a w tym m.in. spowiadają na całym świecie bez zgody ordynariusza miejscowego, używają pastorału (o ile są biskupami) w czasie mszy św. bez zgody ordynariusza miejscowego, używają mitry w czasie czynności liturgicznych (nawet, gdy nie są biskupami), pełnią funkcje diakonów (zamiast koncelebrować kardynałowie diakoni nie zakładają wtedy ornatu, a jedynie dalmatykę, używając jednak mitry) w czasie mszy św. sprawowanej przez papieża, idą w procesji, w której niesie się Sanctissimum zawsze za baldachimem, chyba, że przewodniczy jej papież a także otrzymują obywatelstwo Państwa Watykańskiego na czas pobytu w Rzymie oraz wybierają papieża w czasie konklawe, (jeśli mają mniej niż 80 lat) i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
93. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami, arcybiskupami, biskupami oraz takimi jak oni i jako tacy i jak oni, z uwagi na posiadaną, pełnioną funkcję i związaną z nimi władzę, posiadania i korzystania z dostępu do rozmaitych informacji, dokumentów, archiwów, bibliotek oraz wykorzystywania tego dla własnych/cudzych celów, fałszowania, niszczenia takich, wykorzystywania przeciw bliźnim i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
94. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami, arcybiskupami, biskupami oraz takimi jak oni i jako tacy i jak oni posiadania dostępu do tajnych i zakazanych dokumentów, ksiąg, informacji, a w tym gnostycznych, wolnomularskich, magicznych, alchemicznych, satanistycznych i nie tylko oraz naszego przez nas cudzego zajmowania się takimi dziedzinami, interesowania się nimi, praktykowania ich sekretnie, tajnie, odpowiednio jawnie i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
95. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, spotykania się na rozmaitych synodach, Kolegiach Kardynałów i nie tylko i naszego a przez nas cudzego, z uwagi na to, że biskupi, arcybiskupi, kardynałowie, zamieszkują rozmaite kraje, państwa, posiadania wiedzy i informacji, jakie pozwalają na manipulowanie władzą świecką, wpływanie na nią, podejmowanie rozmaitych globalnych decyzji, pociąganie za sznurki i m.in. wpływanie przez to na losy ludzi, krain, wspieranie i odpowiednio niewspieranie ich i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
96. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, łączenia władzy świeckiej z duchową, sprawowania takiej, łączonej władzy i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
97. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, rządzenia autorytatywnie, gdzie m.in. decyzja biskupa, kardynała, arcybiskupa jest nieodwołalna, niepodważalna, wiążąca i nie podlega dyskusji i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
98. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, wpływania na władzę świecką w taki sposób, że w sytuacji porażki zawsze wina spada na władze świeckie i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
99. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, wspierania władzy świeckiej m.in. autorytetem kościoła, hierarchy, pieniędzmi, nawet w szkodliwych, destrukcyjnych celach i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
100. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, korzystania z majątku Kościoła dla własnych celów, przyjemności, życia na najwyższym poziomie, spożywania najlepszych i najdroższych pokarmów, posiadania i otaczania się tym, co ma najwyższą, jakość, jest najdroższe, najlepsze, najcenniejsze, praktykowania nepotyzmu, mieszkania w pałacach, w luksusowych apartamentach, poruszania się najlepszymi środkami lokomocji, (lektyki, karety, limuzyny) i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
101. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, życia w dostatku i poczuciu bezpieczeństwa materialnego i nie tylko takiego, z uwagi na przekonanie i doświadczanie, że Kościołowi nie zabraknie pieniędzy, wiernych, sponsorów i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
102. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, pomnażania, namnażania majątku Kościoła, z którego sami korzystamy na wszelkie sposoby, a w tym m.in. poprzez przyjmowanie, wymuszanie rozmaitych darowizn, sprzedawanie odpustów, przyjmowanie datków, odbieranie, konfiskowanie majątków, dóbr innych, poprzez zlecanie rozmaitych rabunków, krucjat, sprzedawanie relikwii i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
103. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, praktykowania nieomylności, buty, arogancji, niesprawiedliwe osądzanie, wymierzanie kar, rzucanie klątw kościelnych na tych, którzy są nam/innym oporni, niewygodni, narzucanie wiary i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
104. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, stosowania innych praw i obowiązków dla siebie i sobie podobnych, wybranych a innych dla innych ludzi, dusz, istot i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
105. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, sprawowania władzy religijnej, czy świeckiej, lub łącznie, bez odpowiedzialności za ewentualne błędy, szkody, i posiadania ochrony w ramach Kościoła przed skutkami błędów, bycia chronionymi, a także doświadczania kar, czy też karania innych wg wewnętrznych praw Kościoła, a nie państwa gdzie rezydujemy i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
106. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, posiadania równoległej do świeckiej, władzy religijnej, duchowej, oraz stosowania, praktykowania, nakładania równoległego opodatkowania na rzecz Kościoła, jednak inaczej nazywanego, i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
107. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, posiadania, sprawowania, realizowania władzy, która trwa pomimo ewentualnych zmian politycznych, władzy świeckiej i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
108. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, stosowania, inicjowania, promowania wszelkiego rodzaju kar dla tych, którzy są oporni władzy religijnej, dla niewiernych oraz tych, jacy buntują się przeciw podwójnej władzy i podatkom, a w tym m.in. karania ich za pomocą izolowania, kościelnych klątw i wykluczeni, ekskomuniki, a nawet inkwizycji, i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
109. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, doświadczania bezkarności za popełnione przestępstwa, wykroczenia, łamanie praw, a w tym ze strony prawa świeckiego i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
110. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, bycia hipokrytami, oszukiwania wyznawców, wiernych, tworzenia, inicjowania praw, wyjaśnień, doktryn, których nie wolno podważać ani w nie wątpić i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
111. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, życia w izolacji od wiernych, jacy nam podlegają, wyznawców Kościoła, trzymanie ich od nas/innych z daleka, nie dopuszczania do bezpośredniego kontaktu, czucia się od nich lepszymi, wywyższonymi, oraz m.in. udzielania im błogosławieństw z daleka, pozwolenia na pocałowanie pierścienia, kolana, stopy, szaty, a bliższych kontaktów z przeciętnymi wyznawcami doświadczania jedynie podczas udzielania sakramentów, m.in. bierzmowania i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
112. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, kupowania i odpowiednio sprzedawania, załatwiania korzystnych i nie tylko takich m.in. stanowisk kościelnych i świeckich dla siebie i innych i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
113. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i jako oni i jak oni, zdobywania, kupowania, sprzedawania, noszenia relikwii a w tym m.in. wbudowanych w rozmaitego rodzaju medaliony, krzyże, pierścienie, noszone na ciele, na sercu i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
114. Naszego a przez nas cudzego chęci bycia biskupami, arcybiskupami, kardynałami i takimi jak oni, dążenia do tego w każdy sposób, m.in., aby mieć władzę, wygodę, komfort, luksus, obsługę, służbę i nie tylko m.in. w zamian za wyrzeczenie się rodziny, za celibat i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
115. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, że  jak z ustanowienia Pańskiego święty Piotr i pozostali Apostołowie stanowią jedno kolegium, w podobny sposób są złączeni między sobą Biskup Rzymski, następca Piotra, i biskupi, następcy Apostołów i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
116. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że  Biskup Kościoła Rzymskiego, w którym trwa urząd udzielony przez Pana samemu Piotrowi, pierwszemu z Apostołów, a który ma być przekazywany jego następcom, jest Głową Kolegium Biskupów, Zastępcą Chrystusa i Pasterzem całego Kościoła tutaj na ziemi, dlatego, z racji swego urzędu, posiada on najwyższą, pełną, bezpośrednią i powszechną władzę zwyczajną w Kościele, którą może wykonywać zawsze w sposób nieskrępowany i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
117. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że   pełną i najwyższą władzę w Kościele otrzymuje Biskup Rzymski przez zgodny z prawem i zaakceptowany przez niego wybór wraz z konsekracją biskupią, stąd tę samą władzę otrzymuje od momentu przyjęcia wyboru na Papieża ten elekt, który posiada sakrę biskupią, gdyby elekt nie miał sakry biskupiej, powinien być zaraz konsekrowany na biskupa i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
118. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że  gdyby się zdarzyło, że Biskup Rzymski zrzekłby się swego urzędu, to do ważności wymaga się, by zrzeczenie zostało dokonane w sposób wolny i było odpowiednio ujawnione; nie wymaga zaś niczyjego przyjęcia, oraz naszego a przez nas cudzego zrzekania się tego urzędu i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
119. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że na mocy swego urzędu, Biskup Rzymski nie tylko posiada władzę nad całym Kościołem, lecz również otrzymuje nad wszystkimi Kościołami partykularnymi oraz ich zespołami naczelną władzę zwyczajną, przez którą zostaje jednocześnie potwierdzona i umocniona władza własna, zwyczajna i bezpośrednia, jaką posiadają biskupi w kościołach partykularnych powierzonych ich pieczy oraz naszego a przez nas cudzego sprawowania takiej władzy i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
120. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że  w wykonywaniu zadania najwyższego Pasterza Kościoła, Biskup Rzymski jest zawsze złączony wspólnotą z pozostałymi biskupami, a także z całym Kościołem, jemu jednak przysługuje prawo określania – zgodnie z potrzebami Kościoła – sposobu, indywidualnego lub kolegialnego, wykonywania tego zadania i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
121. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że  przeciwko wyrokowi lub dekretowi Biskupa Rzymskiego nie ma apelacji lub rekursu i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
122. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że w wykonywaniu zadania, Biskupowi Rzymskiemu świadczą pomoc biskupi, którzy mogą to czynić w różny sposób, w tym także poprzez Synod Biskupów, ponadto świadczą mu pomoc kardynałowie, a także inne osoby oraz różne instytucje stosownie do aktualnych potrzeb, oraz wszystkie te osoby i instytucje, w imieniu i jego władzą wykonują powierzone sobie zadanie dla dobra wszystkich Kościołów, zgodnie z normami określonymi w prawie, oraz naszego a przez nas cudzego pomagania Biskupowi Rzymskiemu, papieżowi, jako biskupi, kardynałowie i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
123. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że podczas wakansu stolicy rzymskiej lub przeszkody w jej działaniu, nie należy niczego zmieniać w zarządzie Kościoła powszechnego; powinny zaś być zachowane ustawy specjalne wydane na te okoliczności i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
124. Naszego a przez nas cudzego bycia biskupami kościoła katolickiego i tworzenia wraz z innymi biskupami Kolegium Biskupów, którego głową jest Papież a członkami biskupi na mocy sakramentalnej konsekracji oraz hierarchicznej wspólnoty z głową Kolegium i członkami, i w którym trwa nieprzerwanie ciało apostolskie, razem ze swoją głową, a nigdy bez niej, stanowi również podmiot najwyższej i pełnej władzy nad całym Kościołem i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
125. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że, władzę w całym Kościele, Kolegium Biskupów wykonuje w sposób uroczysty na soborze powszechnym oraz tę samą władzę wykonuje przez zjednoczoną działalność biskupów rozproszonych po świecie, która jako taka została przez Biskupa Rzymskiego zapowiedziana lub dobrowolnie przyjęta, tak żeby stała się prawdziwym aktem kolegialnym i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
126. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że do Biskupa Rzymskiego należy, stosownie do potrzeb Kościoła, dobieranie i popieranie sposobów wykonywania przez Kolegium Biskupów jego zadania w całym Kościele i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
127. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że tylko Biskup Rzymski może zwołać sobór powszechny, przewodniczyć mu, osobiście lub przez innych, a także przenieść sobór, zawiesić lub rozwiązać, jak również zatwierdzać jego dekrety i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
128. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że Biskup Rzymski określa sprawy, które mają być przedmiotem obrad soboru oraz ustala porządek obowiązujący w czasie soboru, a do tematów zaproponowanych przez Biskupa Rzymskiego, ojcowie soboru mogą dołączyć także inne, jednak wymagają one zatwierdzenia papieskiego i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
129. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że wszyscy biskupi, którzy są członkami Kolegium Biskupów, mają prawo i obowiązek uczestniczenia w soborze powszechnym z głosem decydującym i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
130. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że najwyższa władza kościelna może wezwać na sobór powszechny również niektórych innych, niemających godności biskupiej, oraz do niej też należy określić ich udział w soborze i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
131. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że    gdyby się zdarzyło, że w czasie soboru zawakowałaby Stolica Apostolska, na mocy samego prawa sobór zostaje przerwany, dopóki nowy Papież nie nakaże go kontynuować lub rozwiązać i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
132. Naszego a przez nas cudzego wierzenia, promowania, doświadczania, że    Dekrety soboru powszechnego nie posiadają mocy obowiązującej, dopóki, po zatwierdzeniu ich przez Biskupa Rzymskiego wraz z ojcami soboru, nie zostaną przez niego potwierdzone i na jego polecenie ogłoszone oraz, że takiego samego potwierdzenia i ogłoszenia, dla uzyskania mocy obowiązującej, wymagają dekrety Kolegium Biskupów, gdy podejmuje działalność ściśle kolegialną, w sposób wskazany albo dobrowolnie przyjęty przez Biskupa Rzymskiego i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
133. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że Synod Biskupów jest zebraniem biskupów, wybranych z różnych regionów świata, którzy zbierają się w określonych terminach, ażeby pobudzać ścisłą łączność między Biskupem Rzymu i biskupami, jak również temuż Biskupowi Rzymskiemu świadczyć pomoc swoją radą w celu zachowania i wzrostu wiary oraz obyczajów, a także zachowania i umocnienia dyscypliny kościelnej, i rozważenia problemów związanych z działalnością Kościoła w świecie a także naszego zwoływania Synodów, uczestniczenia w nich, jako biskupi i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
134. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że    zadaniem Synodu Biskupów jest rozpatrywanie przedstawionych mu spraw i wysuwanie wniosków, nie zaś ich rozstrzyganie i wydawanie dekretów, chyba, że w pewnych wypadkach zostanie on wyposażony przez Biskupa Rzymskiego w głos decydujący, wówczas Biskup Rzymski ma prawo zatwierdzić decyzje Synodu i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
135. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że Synod Biskupów podlega bezpośrednio władzy Biskupa Rzymskiego, który ma prawo m.in. zwoływania Synodu, ilekroć uzna to za wskazane, i oznaczania miejsca, gdzie ma się odbyć zebranie oraz zatwierdzania wyboru członków, którzy zgodnie z przepisami prawa specjalnego mają być wybrani, jak również oznaczania i mianowania innych członków, a także ustalania zagadnień – jakie mają być rozpatrywane w odpowiednim czasie przed zebraniem się Synodu, zgodnie z przepisem prawa specjalnego, oraz ustalania porządku obrad, przewodniczenia Synodowi, osobiście lub przez innych, zamknięcia Synodu, przeniesienia, zawieszenia i rozwiązania i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
136. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że    Synod Biskupów może się zebrać na zebranie generalne, na którym rozpatruje się sprawy dotyczące bezpośrednio dobra Kościoła powszechnego, które to zebranie może być zwyczajne lub nadzwyczajne; albo także na zebranie specjalne, na którym rozpatruje się sprawy dotyczące bezpośrednio jednego lub kilku regionów i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
137. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że   Synod Biskupów, zbierający się na zebranie generalne zwyczajne, składa się z członków, których większość stanowią biskupi wybrani na poszczególne zebranie przez Konferencje Episkopatu w sposób określony prawem specjalnym Synodu; inni są oznaczani na mocy tego samego prawa; inni wreszcie mianowani są bezpośrednio przez Biskupa Rzymskiego, a do nich dołącza się niektórych członków kleryckich instytutów zakonnych, wybranych zgodnie z prawem specjalnym Synodu, i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
138. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że Synod Biskupów, zebrany na zebranie generalne nadzwyczajne dla omówienia spraw wymagających szybkiego załatwienia, składa się z członków, których większość stanowią biskupi, wyznaczeni zgodnie z prawem specjalnym Synodu, z racji sprawowanego urzędu, a inni są mianowani bezpośrednio przez Biskupa Rzymskiego, do nich dołącza się niektórych członków kleryckich instytutów zakonnych, wybranych zgodnie z tym samym prawem Synodu i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
139. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że Synod Biskupów, zbierający się na zebranie specjalne, składa się z członków, wybranych głównie z tych regionów, dla których zwoływane jest zebranie, z zachowaniem przepisów prawa specjalnego, którym Synod się kieruje i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
140. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że z chwilą zamknięcia przez Biskupa Rzymskiego zebrania Synodu Biskupów wygasa tym samym zadanie powierzone na danym zebraniu biskupom czy innym członkom i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
141.          Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że przypadku wakansu Stolicy Apostolskiej po zwołaniu Synodu albo w czasie jego trwania, na mocy samego prawa następuje zawieszenie zebrania Synodu, jak również powierzonych jego członkom zadań, dopóki nowy Papież nie zadecyduje o rozwiązaniu lub kontynuowaniu zebrania i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
142. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że   Synod Biskupów posiada stały Sekretariat Generalny, któremu przewodniczy Sekretarz Generalny, mianowany przez Biskupa Rzymskiego, i ma on do pomocy Radę Sekretariatu, składającą się z biskupów, oraz zgodnie z prawem specjalnym Synodu, niektórzy z członków Rady są wybierani przez sam Synod Biskupów, inni zaś otrzymują nominację od Biskupa Rzymskiego, zaś zadanie ich wszystkich wygasa z chwilą rozpoczęcia nowego zebrania generalnego i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
143. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że  dla każdego zebrania Synodu Biskupów ustanawia się ponadto jednego lub kilku sekretarzy specjalnych, mianowanych przez Papieża, a ich urząd wygasa w momencie zakończenia zebrania Synodu i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
144. Naszego a przez nas cudzego, jako i jak biskupi, kardynałowie posiadania obowiązku stawienia się na wezwanie, m.in. na Synod, na wezwanie papieża i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
145. Naszego a przez nas cudzego bycia kardynałami i jako oni i jak oni bycia świadomymi, doświadczania, że kardynałowie Świętego Rzymskiego Kościoła tworzą szczególne Kolegium, któremu przysługuje prawo wyboru Biskupa Rzymskiego, zgodnie z postanowieniami specjalnego prawa, oraz kardynałowie są do dyspozycji Papieża, czy to działając kolegialnie, gdy są zwoływani razem dla rozważenia ważniejszych spraw, czy też pojedynczo, mianowicie przez wykonywanie różnych urzędów, świadcząc pomoc Biskupowi Rzymskiemu, zwłaszcza w codziennej trosce o Kościół powszechny i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
146. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że Kolegium Kardynałów dzieli się na trzy stopnie: biskupów, do którego należą kardynałowie otrzymujący od Biskupa Rzymskiego, jako tytuł kościoły podmiejskie oraz patriarchowie wschodni włączeni do Kolegium Kardynałów; prezbiterów i diakonów oraz, że każdemu z kardynałów stopnia prezbiterów i diakonów wyznacza Papież w Rzymie tytuł lub diakonię i naszego a przez nas cudzego bycia takimi biskupami/kardynałami i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
147. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że Patriarchowie wschodni włączeni do Kolegium Kardynałów mają, jako tytuł własny kościół patriarchalny i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
148. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że Kardynał Dziekan otrzymuje, jako tytuł diecezję Ostii, wraz z kościołem, który stanowił jego dotychczasowy tytuł i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
149. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że przez opcję dokonaną na konsystorzu i zatwierdzoną przez Papieża, kardynałowie, zachowując pierwszeństwo święceń i promocji, mogą ze stopnia prezbiterów przechodzić na inny tytuł, a ze stopnia diakonów z jednej diakonii na drugą, oraz – gdy przez pełnych dziesięć lat pozostawali w stopniu diakonów – także do stopnia prezbiterów oraz naszego a przez nas cudzego bycia takimi kardynałami i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
150. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że Kardynał ze stopnia diakona, przechodząc na skutek opcji do stopnia kardynałów prezbiterów, zajmuje miejsce przed wszystkimi kardynałami prezbiterami, którzy po nim zostali wyniesieni do godności kardynalskiej oraz bycia takimi kardynałami i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
151. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że kardynałów ustanawia w sposób nieskrępowany Biskup Rzymski, wybierając ich spośród mężczyzn, którzy mają przynajmniej święcenia prezbiteratu, odznaczają się szczególną nauką, obyczajami, pobożnością i roztropnością w załatwianiu spraw, a ci spośród nich, którzy nie są jeszcze biskupami, powinni przyjąć sakrę biskupią i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
152. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że kardynałowie są promowani dekretem Biskupa Rzymskiego, publikowanym wobec Kolegium Kardynałów i od momentu ogłoszenia są związani obowiązkami i cieszą się przywilejami, określonymi przez prawo i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
153. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że kto został promowany do godności kardynalskiej i Biskup Rzymski wybór zapowiedział, jednak zarezerwował sobie in pectore ogłoszenie jego nazwiska, na razie nie ma żadnych obowiązków, ani też nie przysługują mu żadne uprawnienia kardynałów, z chwilą wszakże ogłoszenia później jego nazwiska przez Biskupa Rzymskiego, zostaje związany obowiązkami i otrzymuje uprawnienia, przy czym pierwszeństwo liczy się od momentu zarezerwowania in pectore jego nazwiska i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
154. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, że Kolegium Kardynałów przewodniczy Dziekan, którego w razie przeszkody zastępuje Prodziekan. Dziekan lub Prodziekan nie posiadają żadnej władzy rządzenia w odniesieniu do pozostałych kardynałów, lecz są, jako pierwsi wśród równych oraz naszego a przez nas cudzego bycia takimi i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
155. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że z chwilą wakansu urzędu Dziekana, kardynałowie posiadający tytuły kościołów miejskich i tylko oni, zebrani pod przewodnictwem Prodziekana, albo – gdy go nie ma – najstarszego z nich, powinni wybrać ze swego grona Dziekana Kolegium, jego nazwisko przedstawiają Papieżowi, któremu przysługuje prawo zatwierdzenia wybranego oraz dokonuje się, pod przewodnictwem Dziekana, wyboru Prodziekana, również do Papieża należy zatwierdzenie wyboru Prodziekana a gdyby Dziekan i Prodziekan nie mieli stałego zamieszkania w Rzymie, winni je tam uzyskać i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
156. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że    kardynałowie działaniem kolegialnym służą najwyższemu Pasterzowi Kościoła pomocą, głównie na konsystorzach, na które zbierają się z polecenia Biskupa Rzymskiego i pod jego przewodnictwem. Konsystorze bywają zwyczajne i nadzwyczajne, przy czym na konsystorzu zwyczajnym są zwoływani wszyscy kardynałowie, przynajmniej przebywający w Rzymie, dla przekonsultowania niektórych ważniejszych spraw, albo dokonania najbardziej uroczystych aktów natomiast konsystorz nadzwyczajny odbywa się wtedy, gdy to doradzają szczególne potrzeby Kościoła lub konieczność rozważenia poważniejszych spraw, i zwołuje się wtedy wszystkich kardynałów i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
157. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że tylko konsystorz zwyczajny, na którym są dokonywane pewne uroczyste akty, może być publiczny, a więc taki, na który, oprócz kardynałów dopuszcza się prałatów, przedstawicieli cywilnych społeczności oraz innych zaproszonych i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
158. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że  kardynałowie przełożeni dykasterii czy też innych stałych instytucji Kurii Rzymskiej i Państwa Watykańskiego, którzy ukończyli siedemdziesiąty piąty rok życia, są proszeni o złożenie rezygnacji z zajmowanego urzędu na ręce Biskupa Rzymskiego, który podejmie decyzję w tej sprawie, po rozważeniu wszystkich okoliczności i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
159. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że    kardynałowi Dziekanowi przysługuje prawo udzielania wybranemu na Biskupa Rzymskiego, gdyby elekt tego potrzebował, sakry biskupiej, a jeśli Dziekan nie może tego uczynić, prawo to przechodzi na Prodziekana, a w wypadku, gdy i on ma przeszkodę, na najstarszego kardynała biskupa i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
160. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że pierwszy z kardynałów diakonów ogłasza ludowi imię nowo wybranego Papieża, on też, w zastępstwie Biskupa Rzymskiego, nakłada paliusze metropolitom lub przekazuje je ich pełnomocnikom i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
161. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że    kardynałowie mają obowiązek gorliwie współpracować z Biskupem Rzymskim, z tej racji kardynałowie, którzy wypełniają jakikolwiek urząd w Kurii, a nie są biskupami diecezjalnymi, mają obowiązek rezydować w Rzymie, kardynałowie zaś kierujący jakąś diecezją w charakterze biskupów diecezjalnych, powinni przybyć do Rzymu, ilekroć są wzywani przez Biskupa Rzymskiego i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
162. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że    kardynałowie, którzy otrzymali, jako tytuł kościół podmiejski albo kościół w Rzymie, od chwili objęcia ich w posiadanie, mają się troszczyć o diecezję lub kościół przez udzielanie rad i otaczanie ich opieką, nie otrzymują jednak w stosunku do nich żadnej władzy rządzenia ani też w żaden sposób nie mogą ingerować w zakresie spraw dotyczących czy to zarządzania dobrami, dyscypliny, czy też wykonywania posługi kościelnej i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
163. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że
164. Kardynałowie przebywający poza Rzymem i poza własną diecezją, w sprawach dotyczących ich osoby są wyjęci spod władzy rządzenia biskupa diecezji, w której przebywają i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
165.  Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, kardynałowi, któremu Biskup Rzymski zleca reprezentowanie go na jakimś uroczystym obchodzie lub zgromadzeniu osób, w charakterze legata „a latere”, a więc występującego, jako jego alter ego, jak również kardynałowi, który jako jego specjalny wysłannik ma wypełnić określoną posługę pasterską, przysługuje tylko to, co mu zostało zlecone przez Biskupa Rzymskiego i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
166. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że    podczas wakansu Stolicy Apostolskiej Kolegium Kardynałów przysługuje jedynie ta władza, którą przyznaje mu specjalne prawo i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
167. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, doświadczania, że pochodzimy z rodzin bogatych, wysoko postawionych i wobec tego mamy możliwość zdobycia wykształcenia i osiągnięcia tytułu, funkcji, pozycji w kościele katolickim, i nie tylko tam, odpowiednio mamy możliwość zapewnienia tego naszym/cudzym dzieciom, krewnym, oraz naszego doświadczania, że nasi/cudzy krewni, rodzice nabyli dla nas, zapewnili nam wysokie pozycje w Kościele, w hierarchiach Kościoła i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
168. Naszego a przez nas cudzego dążenia do zdobycia pozycji, a w tym wysokiej w Kościołach, a w tym katolickim, aby mieć dla siebie/innych zapewnione wygodne, dostatnie życie w luksusie, komforcie, a bez nadmiernego wysiłku, w zamian za wyrzeczenie się rodziny, za celibat i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków
169. Naszego a przez nas cudzego bycia świadomymi, zrozumienia, że ekspansja Kościoła, zjednywanie wiernych, to równocześnie powodowanie, że wierni nieustannie spożywają ciało i piją krew Chrystusa, i nie tylko oraz naszego a przez nas cudzego doświadczania tego skutków

Opublikowano: 19/01/2018
Autor: s_majda

Komentarze