Do tej pory z kilku tysięcy proroctw Caycego nie sprawdziło się 8 (osiem), w tym to o powrocie Mesjasza w ciele materialnym. Postać tę powszechnie kojarzy się z Jezusem. Jednak Cayce nie wspominał, że to Jezus ma ponownie inkarnować a interpretację taką zapisali wiele wieków wcześniej komentatorzy chrześcijańscy.
Prawdopodobnie chodzi o kogoś innego, o inną Duszę, jaka utkwiła w materialnym środowisku i na dni nam współczesne, już dawno wybrała miejsce w którym jej ekspresja w świecie materialnym będzie w pełni zgodna z wolą Boga.
Połączenie 2 tekstów tak odległych autorów, wynika z chęci przedstawienia czytelnikom, urodzonym w różnych religiach, wiedzy niekiedy odrzucanej lub pomijanej m.in. ze względu na wychowanie i środowiskowe uwarunkowania. Jak pokazują informacje z Googli stronę M.I.N.W. odwiedzają nie tylko polscy regreserzy świadomi pamięci swoich poprzednich wcieleń, ale i anglojęzyczni buddyści z Japonii, osoby rozmaitych innych wyznań, pochodzące z egzotycznych krain.
Oszczędne fragmenty cytatów z Edgara Caycego pobrałem na poniższej stronie informującej o wcześniejszych inkarnacjach Jezusa w świecie materialnym. Wyrwane z kontekstu wypowiedzi mogą dziś robić wrażenie chaotycznych i pomieszanych z późniejszymi opiniami innych osób.
Link.
Poniżej kilka fragmentów ze strony Caycego w tłumaczeniu elektronicznym.
Tak zwane ,,powtórne przyjście Chrystusa (który rzeczywiście nie będzie drugim, ale jednym z wielu jego zstąpień w materię). Gdy Cayce dał swoje przepowiednie o wielkich geologicznych zmianach przewidzianych do zaistnienia około 2000 AD, oświadczał, że: zaczną się w okresie od „58 do „98 gdy Jego światło zostanie zobaczone w chmurach”” (3976 – 15).
Chrystus ( Dusza) odrodzi się jeszcze raz jako Mesjasz przepowiedziany przez hebrajskich proroków w decyzji wprowadzenia tak zwanego ,,Tronu Dawida”” na Ziemi.
To czytanie z Cayce wskazuje, że Mesjasz pojawi się na niebie (w energiach) i powróci na Ziemię w fizjologicznej formie. Cayce oświadczał, że będzie bywać w świecie jeszcze raz: „jak dany, przez tysiąc lat On będzie chodzić i będzie rozmawiać z ludźmi każdej strefy. Wtedy początkowo grupami, następnie w masach, a oni zapanują z pierwszego wskrzeszenia przez tysiąc lat; tak się stanie kiedy znaczne zmiany nadejdą. ,,(364 – 8)
Cayce wskazał czas z ,,nadejściem Mesjasza do – 1998.”” (5748 – 5) on również wspomina, że nikt nie zna dokładnego dnia wydarzenia, ponieważ to nie może być wiadome ,,dla jego wrogów – aż planeta Ziemia – stanie się całkowicie podporządkowana do jego woli, jego mocy.”” (57491). Sugeruje on również, że zstąpienie Mesjasza nie będzie przyszłą inkarnacją osoby Jezusa, ponieważ Jezus już wykroczył poza potrzebę pojawiania się w kolejnym ziemskim wcieleniu.
Dopełnieniem informacji Caycego jest artykuł p. Mohana G.K. Autor zebrał i zinterpretował wiedzę o Mesjaszu pochodzącą z zupełnie odmiennych kultur. Postać Mesjasza ma pewne cechy wspólne i jak wykazano może to być ta sama inkarnowana na ziemi Dusza, jakiej przyjście zapowiedziano w rozmaitych krajach i religiach.
Korzystając z dostępu do pamięci karmicznej własnej i kilku innych osób pragnę jedynie sprostować niektóre podane niżej informacje.
Wisznu był jednym z pierwszych inkarnowanych na Ziemi aniołów, jaki dysponując sporymi mocami urzeczywistnienia, przekierowywał ludzkie modlitwy na siebie. Inaczej mówiąc samego siebie ogłosił żywym bogiem.
Z listy wymienionych niżej hinduskich żywych bogów, żaden późniejszy po Wisznu nie był jego inkarnacją. Można też przyjąć, że Mesjasz również nią nie będzie.
W kontekście wiedzy o reinkarnacji i manipulacjach dokonanych na wiedzy otrzymywanej w Indiach przez minione tysiąclecia, to co w poniższym tekście częściowo przypisywane jest inkarnowanemu aniołowi o ziemskim imieniu Wisznu (i teoretycznie jego następnym ziemskim inkarnacjom), w kilku punktach dotyka bezosobowego Boga wszystkich Dusz, czyli Boga, jaki powołał kiedyś do życia nieśmiertelne Dusze aniołów takich jak Rama, Sziwa, Wisznu.
Zajmiemy się dzisiaj studiowaniem istoty ucieleśniającej miłość i mądrość wszelkiego rodzaju w aspekcie bezpośredniej manifestacji Stwórcy. Przejawieniem samego Stwórcy, Boga zwanego w terminach Sanskrytu Brahma, są istoty zwane Niebianami, Bóstwami Nieba lub Synami Brahmy. Ucieleśnienie takiej istoty zwie się na Wschodzie imieniem Wisznu, który jest zachowawcą, dobroczyńcą i obrońcą czy też opiekunem żyjących stworzeń. Postać niebianina zwanego imieniem Wisznu wciela się w ludzkie inkarnacje, aby ratować świat przed upadkiem. Oto wszystkie znane dotychczas w Indiach postacie Syna Brahmy, które zstąpiły na planetę Ziemię, aby ratować upadającą ludzkość: Matsya (Ryba), Kurma (Żółw), Waraha (Dzik), Narasimha (Człowiek-Lew), Wamana (Karzeł), Paraśurama (Rama z Toporem), Ramaćandra (Rama Wspaniały), Rama Mocarny, Kryszna i Buddha. Zauważyć można ciągłość linii sukcesji od starożytnego wedyzmu, poprzez braminizm i dalej buddyzm. Nauka Gautama Buddhy jest po prostu kontynuacją linii nauczania Synów Brahmy.
Zarówno tradycja wisznuicka kultu Ramy jak i Kriszny jest zgodna co do tego, że kolejna inkarnacja Pana Wisznu powinna zstąpić na ziemię, kiedy świat będzie na krawędzi upadku. Hinduska tradycja zwie to wcielenie imieniem Kalkin…
Tradycja buddyjska utrzymuje, że kiedy świat będzie zagrożony upadkiem i zepsuciem, wtedy przybędzie na ziemię kolejny Buddha zwany imieniem Maitreja… Według tradycji perskiej związanej z kultem zaratustriańskim, pod koniec czasu ma przyjść ponownie Prorok Zarathusztra o imieniu Saoszjant i ma on dopomóc w ostatecznym pokonaniu wszelkiego zła.
Tak oto trzy wielkie tradycje duchowe zgodne są co do faktu przyjścia z niebios posłańca jako Zbawiciela. Idea bóstwa, które jest synem Boga/Brahmy i ma przyjść jako Zbawiciel w czasie upadku świata nie jest ani nowa, ani też chrześcijańska.
Żydzi spodziewają się Mesjasza, a chrześcijanie Chrystusa, zaś pobożni muzułmanie oczekują z tych samych powodów imama Mahdi (Mehdi). Wszystkie te słowa odnoszą się nie tylko do tej samej idei, lecz także do tej samej postaci, której przyjście jest po prostu oczekiwane.
Idea Kalkina istniała długo zanim pojawiła się religia żydowska czy chrześcijańska. Każda z tych religii uznała za stosowne przyjąć ideę nadchodzącego w bliżej nieokreślonej przyszłości – Zbawiciela (Wyzwoliciela).
Schyłek świata ma osiągnąć stan odrażającej bezbożności. Wszystkie te religie są co do tego zgodne. Niestety, żadna z nich nie podaje jednocześnie daty przyjścia Zbawiciela, chociaż wszystkie określają warunki w jakich przyjdzie. Trudno jednak zawsze ustalić czy świat jest już w wystarczająco złych uwarunkowaniach, aby Zbawiciel mógł zstąpić czy też jeszcze nie jest aż tak źle, aby zstępować musiał.
Każda z wielkich religii przypisuje sobie postać Zbawiciela. Ponieważ każda z wielkich religii zapowiada Jego przybycie, zatem Zbawiciel musi być wyznawcą i praktykiem tych wszystkich religii.
Warto zauważyć, że zarówno chrześcijaństwo jak i tradycja hinduska odnosi się do postaci Zbawiciela jako do Syna Boga!!! Jest to ucieleśnienie boskości Najwyższego.
Buddha Maitreja to uosobienie życzliwości, przyjaźni, miłości, łaski i przychylności. Imię to pochodzi od słowa ,,maitri”” określającego podstawową właściwość Oświeconej świadomości. Postać Maitrji jest doskonałym ucieleśnieniem tego, co chrześcijańskie Ewangelie określają terminem ,,miłość””. Istota ta jest też uosobieniem łaskawości i miłosierdzia i zwana jest nawet litościwym bodhisatwą ( oświecona dobroć). Jego przyjście przewidziane jest w czasach, gdy świat się tak zepsuje, że ludzie nie będą pamiętać o prawie religijnym, gdy zapomną Dharmę, którą można nazwać prawem sumienia lub natury. Maitreja przyjdzie, aby odbudować naturalny ład przyrody i nauczyć zasad wszechświata. Postać ta ma narodzić się jako syn bramina, co oznacza przyjście na świat w rodzinie kapłańskiej.
Zbawiciel opisywany przez buddyjskich widzących jest piękny i delikatny, jego ciało jest wielkie i ma barwę złocistą. Głos Zbawiciela jest miękki, czysty i przenikliwy. Odziany jest w szaty i klejnoty dające książęcą godność. Widziany jest zwykle z naczyniem zawierającym wodę życia, która służy obmywaniu z nieczystości tych, którzy zwracają się do Niego, a także jest duchowym medykamentem. Istota Zbawiciela przychodzi aby szerzyć miłosierdzie, pobożność, prawość i pokój. Maitreja jest wzorcem czy lepiej archetypem doskonałego człowieka przyszłości. Każdy Buddha jest ucieleśnieniem wszechmądrości i wszechwiedzy. Przyszły Buddha wyobrażany jest w złocistej szacie. Pojawi się gdy tylko nadejdzie stosowna chwila.
Możemy spojrzeć na to w ten sposób, że skoro kolejny Wisznu ma pojawić się po Buddzie pod imieniem Kalkin, kolejny Buddha ma mieć na imię Maitreja i przybyć w tym samym celu, to muszą być nieuchronnie jedną i tą samą postacią. Zatem w prosty sposób możemy zobaczyć, że oczekuje się Kalkina-Maitreję.
Zstąpienie Pana Wisznu pod imieniem Kalki/n przewidziane jest przez widzących hinduskiej tradycji w okresie kiedy ludzie będą żyć krótko, nawet tylko pięćdziesiąt lat, będąc przy tym istotami wątłymi i słabowitymi. Władza ma być wtedy skupiona w rękach ludzi silnych ciałem lecz słabych duchem. Nawet lekarstwa mają w owym czasie słabiej skutkować. Poddanych będą wtedy gnębić według przepowiedni nadmierne podatki. Należy tu pamiętać, że starożytne zasady nie przewidują podatków większych niż dziesięcina, czyli dziesięć procent dochodu!!! Bieda owych czasów końca spowoduje wzrost niesprawiedliwości i nieuczciwości. Liczyć się będzie uroda ciała, fryzura, ubranie, pusta mowa, a także materialny dostatek wszelkiego rodzaju. Człowiekowi trudno będzie nawet zauważyć, że istnieją też inne cele, a co dopiero je realizować. świat czasów końca to świat, w którym duchowe właściwości będą zanikać, czas kiedy zaniknie cnota, prawda, świętość, przebaczenie i dobroć. Wszelkie dolegliwości, szaleństwa i choroby będą trapić społeczeństwa. Niewierność, homoseksualizm, spółkowanie ze zwierzętami i oszukaństwo na każdym polu będą mieć pierwszeństwo. Kapłanów będzie można poznać tylko po zewnętrznych oznakach. W takich to czasach narodzi się Kalkin.
Wcielenie Wisznu o imieniu Kalkin położy zdecydowanie kres temu zepsuciu i przywróci dawny ład i porządek duchowy na całej planecie Ziemi. Misja tak Maitreji jak i Kalkina ma swoim zasięgiem objąć całą ziemię. Kalki/n przybędzie również w celu zbawienia, wyzwolenia wszystkich tych, którzy pomimo całego zepsucia zachowali nieskazitelność. Przynosi zatem ludziom czystym i prawym wolność od uwarunkowań ludzkiej egzystencji. Czyste ludzkie istoty osiągną rozpuszczenie reszty karmy i wzniosą się na wyżyny oświecenia do sfer, gdzie przebywają wszyscy święci Boga, wstąpią w niebiański stan istnienia. Dlatego to Wisznu, który ma nadejść jest nazywany Zbawicielem albo Wyzwolicielem. Pracą Jego zstąpienia będzie oczyszczanie ludzkich serc i umysłów aż do całkowitej , kryształowej czystości ludzkiej istoty.
Kiedy Kalki/n dokona całej pracy oczyszczenia ludzkiego rodzaju, rozpocznie się nowy okres w cyklicznym rozwoju świata, rozpocznie się nowa epoka zwana Złotym Wiekiem. Wtedy rozmnożą się ci, w których sercach przebywa Bóg. Najpierw jednak Kalkin przemierzy ziemię na pędzącym białym rumaku. Schyłek obecnego świata był już wyraźny za czasów życia Buddhy, czyli około dwa i pół tysiąca lat temu. Także Jezus przepowiadał zakończenie tego okresu istnienia świata i nastanie panowania Królestwa Niebios na ziemi. Widocznie jednak świat nie jest jeszcze aż w tak odrażającym stanie, aby interwencja Wisznu była natychmiastowo niezbędna.
Idea Wisznu (dokładnie: Wiśnu) jest odzwierciedleniem tkwiącego w głębi serca każdego człowieka archetypu ,,chęci spełniania życzeń i pragnień””. Słowo Wisznu oznacza zarówno tego, który podtrzymuje, jak i tego, który spełnia życzenie. Rdzeń ,,ISZ”” sugeruje znaczenie takie jak chęć, chcenie, szukanie, życzenie i winszowanie. Mamy też podtrzymywanie, opiekę i ochronę jako prawdopodobnie pierwsze z życzeń, które się pojawiają. Inne tradycje duchowe zwą to prażyczenie ,,boską tęsknotą””. Oczyszczenie natury pragnieniowej i namiętnościowej zdaje się być odsłanianiem pierwotnego życzenia w głębi ludzkiej istoty. W końcu po odsłonięciu wszystkich rozlicznych życzeń, pragnień i namiętności, gdy wszystkie zostaną już całkowicie wyczerpane, pojawi się sama natura chcenia, która jest określana terminem ,,boska tęsknota”” lub ,,spełnienie””. Zbawiciel jest tym, który pomaga wyczerpać wszelkie pragnienia i osiągnąć samą ich prawdziwą istotę. Wisznu można też rozumieć jako wzór doskonałej ludzkiej istoty, która jest wyrazem wszelkiej boskości na ziemi.
Inną stroną zagadnienia jest znaczenia pojęcia Messajah lub Mesjeh, które w swym źródłosłowiu wskazuje na Przekaz Boga, na Przesłanie od Boga, od Jahweh. Mesjasz jest istnością przybywającą z Orędziem Boga dla ludzkości. Można istność taką zwać Orędownikiem lub Wysłannikiem Niebios, jednakże jej funkcja pozostanie taka sama. Osoba zapowiedziana jako ten, który ma przyjść jest właśnie Zbawicielem, Posłańcem i Orędownikiem Boga na ziemi. Potoczne tłumaczenie słowa Mesjasz jako ,,Pomazaniec””, wskazuje jako na Króla, Kapłana i Proroka w jednej osobie. Pomazaniec jest istotą namaszczoną przez samego Boga (Jahweh) do sprawowania tej potrójnej godności. Istota Mesjasza łączy w sobie trzy wysokie godności i dostojeństwa. Mesjasz posiada dar prorokowania i faktycznie jest Prorokiem. Posiada też władzę panowania i faktycznie jest panującym Królem Niebiańskiego Królestwa, które wraz z Nim pojawia się na powierzchni ziemi. Mesjasz jest także Kapłanem Boga. Nie jest kapłanem jakiegokolwiek systemu wyznaniowego tylko kapłanem Boga.
Wielka Duchowa Moc towarzyszy takiej świętej postaci. Słowo Chrystus (Krystos), wskazuje także na pojęcie takie jak Charyzmat (Karamat), co oznacza wielką potęgę i moc duchową zarazem. Zdolność do czynienia cudów jest oznaką Łaski-Charyzmy. Pomazaniec jest istotą posiadającą w swej dyspozycji wielką moc i potęgę. Właśnie taka potęga jest też przymiotem Wisznu.
Dharma jest nazywana Synem Brahmy (Boga). Ucieleśnieniem Dharmy jest postać Wisznu, który jest także zstąpieniem samego Boga – Awatarą. Termin Dharma oznacza tyle co Prawo lub Przymierze, a także Ład i Porządek kosmiczny lub boski. Pojęcie Ryta oddaje całkowicie sens Dharmy. Awatara przynosi ze sobą w swoim posłaniu, które jest Orędziem Boga, zawsze jedną i tę samą istotną naukę: Sanathana Dharmę. Jest to Odwieczne Prawo Boga. ,,Nie przyszedłem zmienić Prawa, przyszedłem wypełnić Prawo””. Awatara zawsze żyje i życiem swym wypełnia Prawo Boga na najwyższym jego poziomie. Życie jego jest typowym przykładem postępowania w świetle i duchu Boga.
Posłańcy Boga, którzy byli, mogą być nazwani Mesjaszami Przeszłości lub Chrystusami Przeszłości. Postać, która ma przyjść jest Mesjaszem Przyszłości. Jednakże w sferze duchowych rzeczywistości sama esencja czy istota Mesjasza istnieje cały czas, nawet jak nie przyjmuje na ziemi szczególnego, widocznego ucieleśnienia. Możesz tę esencję nazwać Duchem Chrystusowym lub Sanathana Dharmą. Jej istota pozostanie jednak niezmieniona. Maitreja jest Posłańcem i Pomazańcem, Chrystusem, który ma przyjść; jest dla buddystów przyszłym Buddhą, a dla hinduistów jest przyszłym wcieleniem Wisznu. Sufi samą istotę tej postaci zwą Duchem Przewodnictwa. Jej ucieleśnienie zaś zwane jest Rasul, co znaczy Prorok.
W tekście dokonałem nieznacznych skrótów.
Opublikowano: 04/02/2009
Autor: s_majda
Komentarze
Ten wpis ma 11 komentarzy
Koran X-57O ludzie!
Przyszło do was napomnienie
od waszego Pana;
i uleczenie tego, co jest w piersiach,
i droga prosta, i miłosierdzie
dla wierzących.
Te wspaniałe słowa odnoszą się nie tylko do bezpośredniego kontekstu, w którym zostały wypowiedziane, ale także do sytuacji, która może powstać w każdym czasie.
Z takimi myślami autor tego artykułu starał się przedstawić czarno na białym to, co jego dusza otrzymała jako dar Prawdy.
Muzułmanie na całym świecie wierzą w nadejście wielkiego przywódcy i przewodnika. Nazywają go MEHDI (Mistrz). Prorok Hazrat Mohammad [Mahomet] wskazywał, że Hazrat Mehdi pojawi się dla dobra muzułmanów. 4. w końcowych dziesięcioleciach czternastego stulecia od Hidżry [hegiry] (to stulecie właśnie się skończyło) 5. Będzie to okres niepokojów i materializmu. Wartości zawarte w Koranie i ich praktyki będą ignorowane, a serca ludzi zwrócą się na świat i jego uroki — ku <innym Bogom>, posługując się słowami Koranu. Przepowiednia ta mówi dalej, że Hazrat Mehdi odbuduje Prawdę a <Islam> 6. stanie się religią całego świata.
Znaki dotyczące czasu i osoby Hazrat Mehdiego, w liczbie przekraczającej 150, przekazał Prorok Hazrat Ali, czwarty Kalif [Khalif] i powiernik tajemnic Sufi. Znaki te stały się starannie strzeżonym skarbem Imamów, następców Hazrat Aliego, i stanowiły część proroczych przepowiedni Tradycji Shi'a. W XVII w.n.e.znany uczony Md. Baqir bin Md. Taqi-Al Majlisi-Al Isfahani (1627–1698) zebrał je w swojej pokaźnych rozmiarów księdze Bihar-ul-Anwar, napisanej po arabsku. Istnieją dwa perskie tłumaczenia zawierające przepowiednie Proroka dotyczące Hazrat Mehdiego zatytułowane Khas-ul-Anwar i Bihar-ul-Anwar (część Dwazdhum).
Kilka wybranych przepowiedni Proroka Islamu zostanie tutaj wymienionych.
Mistrz, powszechnie znany jako Hazrat Mehdi, będzie widziany przez tych, którzy go szukają (strona 240; wszystkie kolejne odniesienia do numerów stron w tym artykule dotyczą perskiego tłumaczenia Bihar-ul-Anwar). Imam Mohammad Baqir sugeruje, że tylko <ci, którzy znają prawdziwe znaczenie 'ja' uwierzą w Hazrat Mehdiego>. święty Prorok nazywał go <Abu Abdullah> (Ojciec poszukujących Boga). Wiele powiedziano o imieniu Ojca Ludzkości w Bihar-ul-Anwar. Nazywa się go także: Saheb-e-Asr (Mistrz Czasu), Walli-Allah (Przyjaciel Boga), Khalifat-ullah (Namiestnik Boga), <gdyż z pewnością będzie on przestrzegał przykazań Mojżesza, Józefa, Jezusa i Mohammada> (str. 330).
Inne oznaki wymienione w pracy Mohammada Baqira to: Wielu wyznawców Mahometa [Mohammedan] przez długi czas nie będzie wiedziało o Jego przyjściu. Ten święty Duch będzie nosił dwa odzienia: spodnie i wierzchnie (239). Toga koloru pomarańczowego będzie takiego kroju, że będzie wyraźnie widać zarys Jego pleców (292, 777). Jego ubranie, koloru pomarańczowego, rozniesie światło wśród ludzi (245). Jego ubiór będzie ze światła (229).
Jego włosy, gęste i ciemne, będą sięgać ramion (25). Jego brwi są połączone w środku (242). Inne Jego charakterystyki to: szerokie i jasne czoło (263); prosty nos z zagłębieniem na początku; pieprzyk na policzku przypominający Hazrat Mosę; jasny jak gwiazda; zęby z rozstępem między dwoma przednimi (243); czarne oczy (777); wzrost średni, w porównaniu ze średnim wzrostem Żydów (239). Kolor twarzy opisany jest wielorako jako błyszczący niby złoto-brązowa moneta; tak jasna że niemożliwe jest rozpoznanie prawdziwego koloru (263-293). Ogólne wrażenie: pełen współczucia, godności, wzniosły (239).
Jego nastawienie do każdego będzie braterskie, jakby dobrze ich wszystkich znał (314).
Będzie kochał wszystkich Proroków i świętych; i czegokolwiek zapragnie to się stanie. Pokona On wszystkie przeciwności (242).
Jego wielbiciele znajdą ochronę (342). Ludzie znajdą w Nim uosobienie niebiańskiej błogości (341).
Będzie On schronieniem dla bezbronnych i odrzuconych (235).
Rano i wieczorem będzie On rozdawał ludziom A'b-e-Tuhur Kausr (duchowość; 343).
Objawi się zeń Boska światłość (252).
Nie założy On nowej religii (6).
Wszelka wiedza i esencja wszystkich religii rozkwitnie w Jego sercu jak nowy ogród (238).
Napełni ziemię pokojem. Będzie On przyjacielem i doradcą (287). Wskaże On Prostą Drogę (352).
Sytuacja w świecie jest podsumowana w wielu uderzających obrazach trafnie opisujących dzisiejsze czasy. Większość ludzkości będzie niczym zwierzęta — pozbawieni rozróżniania (349). Zło i złe nawyki będą na porządku dziennym. Będą trzęsienia ziemi, a ludzie będą umierać bez żadnej przyczyny. Będą traktować Jego przyjście jako sport i plotkę, a będzie to Prawda (909 – Hazrat Imam Gazali).
Hazrat Mehdi wyzwoli ludzi z niewoli, usunie kłamstwa z ich umysłów (287); zniszczy szatanów i wyleczy obłęd (329).
Wokół miejsca, gdzie będzie mieszkał, na niebie i ziemi widoczne będą oznaki dostatku i powodzenia (294).
Ludzie jak chmury będą gromadzić się tam, gdzie będzie mieszkał, i będą spływać jak deszcze (389).
Nie będzie mieszkał w Mekce (240); Jego panowanie rozpocznie się od wschodu, a Jego sztandar obiegnie cały świat (306).
Nie tylko ludzkość ale i Aniołowie będą z Nim (274).
Będzie posiadał zbiorczą mądrość wszystkich Proroków (115).
Później Prorok Islamu, zwracając się do niewidzialnego tłumu z przyszłości, powiedział:
„O wy Muzułmanie, wiedzcie że Ten, którego narodziny są dla was zakryte, jest waszym Mistrzem. JEST ON MEHDIM" (292).
Zaczerpnięte z Satya Sai Baba. Org
Kroki Mesjasza
Otrzymałem pytanie: Mówią, że Ari był Mesjaszem synem Józefa.
Co to znaczy? fragmenty ze strony http://kabbalah.socjum.pl/forum/temat/12/70
Moja odpowiedź: Siła naprawy zwana ?Mesjasz syn Józefa? (?Maszyjach ben-Josef?) robi przygotowania przed ?przyjściem? (ujawnieniem) siły naprawy ?
Mesjasza syna Dawida? (''Maszyjach ben-Dawid''), gdyż Józef wskazuje na sfirę Jesod, a Dawid ? na Malchut. Jesod przygotowuje swój wpływ na Malchut, żeby ją naprawić.
Mesjasz to nie jest człowiek. To nie jest sam Ari, jego ciało fizyczne, lecz jego nauka, metoda, siła. Jest to dusza, która działała we wspólnym systemie dusz, by utorować drogę światłu i z jego pomocą oświecić wszystkie dusze.
Dusza ta stoi na drodze światła z góry w dół i łączy wyższe naprawione dusze przeszłych kabalistów z tymi duszami, które nie zostały jeszcze naprawione. Ona przyjmuje w sobie światło w jego wyższym obłóczeniu, przyobleka go odpowiednio do naszych dusz, a następnie rozdziela, rozprowadza po stopniach światów wyższych, zbliżając światło do naszych dusz.
Dlatego, zaczynając od Ari-ego i dalej, rozpoczęła się masowa naprawa dusz.
Etapy te zwane są krokami Mesjasza? I oznacza to rozwój metody i praktyki naprawy w celu jej ostatecznej realizacji. My zaś jesteśmy pierwsi, którzy realizują końcowy etap naprawy, ponieważ wykorzystujemy siłę ''Mesjasza syna Józefa'', aby osiągnąć ujawnienie siły ''Mesjasza syna Dawida'' i naprawić samą Malchut '' zgromadzenie wszystkich dusz '' za pomocą wspólnego ekranu.
Otrzymałem pytanie: Czy w naszym świecie pojawi się człowiek ze szczególną duszą, który zrealizuje metodę naprawy i będzie zwał się Mesjaszem synem Dawida?
Moja odpowiedź: Możliwe że Mesjasz syn Dawida – to nie jest jakaś szczególna osobowość, lecz nasze wspólne pragnienie, które ostatecznie zrealizuje takie działanie. Nie interesują nas ludzie, którzy żyli na tym świecie: Ari, Baal ha-Sulam lub nawet Raszbi, lecz ich wpływ we wspólnym systemie dusz. Chodzi o duszę, która objawi nam światło naprawy.
My również działamy w podobny sposób: razem tworzymy system dusz, aby przyciągnąć światło z góry i przekazać je wszystkim nienaprawionym duszom. Wykonujemy działanie, które odnosi się już do Malchut Dawida.
Intencje dot. Mesjasza które przed pisaniem warto uzdrowić:
-wiary w to, że Mesjasz jest Bogiem, że będzie Bogiem lub kolejnym co ogłosi siebie synem bożym.
-wiary w to, że Mesjasz udzieli namaszczenia na bycie Bogiem, Boginią lub synem bożym.
-poszukiwania Mesjasza przez siebie i duszę
– własnych wyobrażeń o Mesjaszu jako osobie oraz o jego mocach
-kontaktowania się z Mesjaszem oraz z jego duszą
-pociągania innych ku Mesjaszowi oraz ku fałszywym Mesjaszom
-ulegania symbolice i kodom Mesjasza.
-słuchania opowieści o Mesjaszu
-opowiadania o Mesjaszu
-opowiadania o innych jak o Mesjaszu
-kroczenia drogą Mesjasza
-kroczenia drogą wskazaną przez Mesjasza
-oferowania pomocy i wsparcia Mesjaszowi
-uciekania przed Mesjaszem
-przyjęcia-przyjmowania pomocy od Mesjasza
-wysługiwania się Mesjaszem
-naśladowania Mesjasza
-zakładania własnej sekty i kombinowania na dokonaniach Mesjasza
-uprawiania bałwochwalstwa wobec Mesjasza
-walczenia z Mesjaszem
-walczenia za Mesjasza i dla niego samego
-bycia członkiem najbliższej rodziny Mesjasza
-obycia osobistym znajomym Mesjasza
-przebywania w pobliżu Mesjasza
-ochraniania Mesjasza
-bycia osobistym wrogiem i przeciwnikiem Mesjasza
-zbierania armii na Mesjasza, szykowania się do wojny z nim
-wyklinania Mesjasza
-oczekiwania na seks z Mesjaszem
-oczekiwania na błogosławieństwa Mesjasza oraz tego skutków
-oczekiwania na audiencję u Mesjasza
– zawłaszczania symboli Mesjasza
-noszenia symboli Mesjasza
– podszywania się pod Mesjasza
Oczywiście wszystkie tematy należy w podobny sposób uzdrowić osobno wobec samego Boga.
Ukryty Imam http://www.psz.pl/Koncepcja-dwunastego-imama-szyickiego-w-szyizmie-dwunastkowym
Ryszard Adamowicz
Koncepcja dwunastego imama szyickiego ; Mahdiego ; w szyiźmie dwunastkowym w Iranie oraz jej wykorzystanie w polityce wewnętrznej i zewnętrznej Iranu;
Transkrypcja: w pracy została zastosowana uproszczona transkrypcja dla wyrazów w języku perskim (farsi) i dostosowana do języka polskiego. Terminy wykorzystane w pracy, pochodzące z obcojęzycznych opracowań pozostają w transkrypcji autorów.
W niniejszej pracy postaram się nakreślić koncepcję dwunastego imama szyickiego ; Mahdiego i pokazać, w jaki sposób wpływa ona na życie polityczne w dzisiejszym Iranie.
Słowo imam; (pers. emam) pochodzi z języka arabskiego. W najbardziej powszechnym znaczeniu określa osobę prowadzącą muzułmańskie nabożeństwo. Nie musi być to duchowny wykształcony w religijnym ośrodku duchownym. Wystarczy, że uczestnicy nabożeństwa uznają przewodnictwo i kompetencję tej osoby.
Dalej, imam może być używane w stosunku do osoby przewodniczącej danej społeczności muzułmańskiej. Wtedy ktoś taki jest odpowiednią instytucją; to rozsądzania sąsiedzkich sporów, ferowania wyroków w sprzecznych sprawach zgodnie z zasadami islamu. Wspólnota wybiera swojego imama na zasadzie consensusu, uznania jego kwalifikacji umownie.
Najwcześniejsze użycie słowa imam; oznacza boski autorytet, którego rolą jest kierowanie ludzkością. Odnosi się to zarówno do osób, jak i do przedmiotów materialnych, które pełnią taką funkcję ; Koran bowiem imamami nazywa Abrahama , Izaaka i Jakuba , a także odnosi się do Tory jako imam. W sumie, słowo imam pojawia się w Koranie 7 razy w liczbie pojedynczej i 5 razy w formie liczby mnogiej. Sama święta księga islamu jest określana w najwcześniejszej muzułmańskiej literaturze prawniczej mianem imam. Oznacza tam między innymi znak, wskazówkę, wzór do naśladowania, przywódcę.
Zdecydowanie więcej znaczeń nabiera słowo imam w szyiźmie. Jak mówi Składankowa, W szyickim Iranie słowo imam` ma oprócz już wymienionych ,dodatkowe znaczenie i niesie cały szereg skojarzeń z najważniejszymi pojęciami religijnymi. Szyici nazywają imamami nie tylko przewodniczących modłów w meczetach, ale także ; i to przede wszystkim ; tych następców proroka Mahometa, których uważają za prawowitych spadkobierców jego posłannictwa.
Następców tych było dwunastu. Pierwszym z nich był Ali ; kuzyn, zięć i przyjaciel Mahometa. Po śmierci Mahometa Ali zgromadził wokół siebie zwolenników poglądu, według którego władza nad społecznością muzułmańską powinna zostać w rodzinie Mahometa. Szyici uważali także, że ma być ona przekazywana na zasadzie dziedziczenia z boskiego nadania. Z języka arabskiego społeczność ta nazywana jest Szi`;ja (Stronnictwo Alego). Centrum proto-szyitów było w tamtym czasie miasto Kufa.
Każdy kolejny imam szyicki był synem poprzedniego. Przewodzili oni duchowo szyickiej społeczności, która stała wówczas w opozycji do liczniejszych sunnitów, którzy byli zwolennikami systemu kalifatu, czyli przejmowania władzy nad ummą w drodze wyborów.
Imamowie szyiccy są otaczani niezwykłą czcią, graniczącą z boskością. Jak pisze Składankowa, imamowie wyrastający ponad zwykłą ludzką miarę są wychwalani w kazaniach, religijnych traktatach i opowiadaniach o pierwszych wiekach islamu. Słuchając ich ma się wrażenie, że te kilkanaście wieków, jakie minęły od czasu śmierci imamów, to dla słuchaczy okres bardzo krótki, że wszystko to działo się nie tak dawno, a równocześnie treść tych przekazów przypomina stare podania, o wiele starsze niż islam.
Dwunastu świętym imamom przypisuje się nadludzkie cechy i atrybuty. Zgodnie z tradycją, imamowie są nieomylnymi pośrednikami między Bogiem i ludźmi.
Imamowie są doskonali pod każdym względem. Zostali stworzeni z samej jasności, z przedwiecznego farru;. Po Mahomecie są najdoskonalszymi z ludzi i przewyższają godnością nie tylko innych proroków, ale i aniołów. Żaden z nich nie popełnił w swoim życiu najmniejszego grzechu, nie splamił się żadnym wykroczeniem. Byli zawsze czyści ; nawet urodzili się – utrzymują kaznodzieje ; już obrzezani.;
Jak pisał Kulajni w zbiorze Usul al-Kafi są oni także dowodem, świadectwem Boga (hujja), którego świat nie może zostać pozbawiony w żadnym momencie i jako świadectwo boże są oni światłem Boga (nur), jego świadkami (shahada), bramą do Boga (ba i znakami (;alamat). Posiadają bliskie koneksje z aniołami, zostali obdarzeni Duchem świętym; a przede wszystkim są najwięcej wiedzący;. Znają nie tylko pozorne, ale i prawdziwe znaczenie Koranu i znają setne, najwspanialsze imię Boga.
Jak pisze Arjomand: W paragrafie zamykającym pracę Jafriego, pisze on: imam jest wolny od grzechu i błędu. Imamowie są tymi, których Bóg oczyścił z wszelkiej nieczystości i uczynił ich absolutnie czystymi. [ Koran, 33:33]; i są oni ochroną dla ludzi, tak jak gwiazdy chronią mieszkańców niebios. Mogą być w tej społeczności porównani do Arki Noego: Ten, kto wejdzie na pokład, otrzyma zbawienie i dotrze do bram uniżenia;;
Narodzinom każdego z imamów towarzyszyły cudowne, niezwykłe wydarzenia, a śmierć każdego z nich była męczeńska, bohaterska i jest do dzisiaj w szyiźmie opłakiwana.
Zgodnie z szyicką tradycją, na Ziemi zawsze pozostaje jeden z imamów, jako świadectwo Boga. W czasach dzisiejszych ma nim być dwunasty z nich ; Mahdi.
Przydomek ''Mahdi'' oznacza ''poinstruowany, natchniony, nauczony, oświecony, wybrany; (ang. the guided one). Nazywany bywa także 'oczekiwanym' (al-Muntazer), ''dowodem, świadectwem (Boga); (al-Hujja, hojjat Allah), 'tym, który powróci; lub 'tym, który naprawi; (qa7;im), władcą czasu; (saheb-e zaman/emam-e zaman), 'nieobecnym, ukrytym; (qa7;e, mieszkańcem domu Boga; (Ahl al-Bayt Allah) .
Natomiast według definicji podanej przez Yvesa Thoravala w Słowniku…, Mahdi oznacza dosłownie dobrze prowadzony (przez Boga);.
Informacje o tym, że ostatnim z dwunastu imamów będzie właśnie Mahdi, pojawiły się na długo przed nim samym. Koran nie wspomina o Mahdim. Cała wiedza, jaką posiadamy, pochodzi z hadisów . W tradycji muzułmańskiej możemy znaleźć 657 hadisów na temat Mahdiego. Już pierwszy z imamów zapowiadał jego nadejście. Opisuje się go tam w następujący sposób:
– Będzie mieszkańcem Domu Proroka (389 hadisów)
– Będzie potomkiem imama Alego (214 hadisów)
– Będzie potomkiem Fatimy al-Zahry (192 hadisy)
– Urodzi się w dziewiątym pokoleniu po imamie Hosejnie (147 hadisów)
– Będzie potomkiem imama Zayna al-Abidina (185 hadisów)
– Będzie potomkiem imama Hasana al-Askariego (146 hadisów)
– Będzie dwunastym spośród imamów nazywanych ahl al-Bayt (136 hadisów)
– Przekazy będą o nim mówiły (214 hadisów)
– Jego życie zostanie przedłużone (318 hadisów)
– Jego ukrycie zostanie przedłużone (91 hadisów)
– Z jego pojawieniem się na świecie zapanuje islam (27 hadisów)
– Napełni świat sprawiedliwością i prawością (132 hadisy)
Muhammad al-Mahdi (Abu'l Qasim****jat ibn Hasan ibn 6;Alī lub: Abu7;l-Qāsem Mom17;ammad b. m16;asan al-f3;Askari), urodził się w połowie miesiąca sza7;aban, roku AD868 w Samarze.
Jak twierdzą badacze matką imama Mahdiego była czarnoskóra, nubijska niewolnica. Przypisywane są jej imiona Nardżis, Rajhana, Sawsan i Marjam. Trzy pierwsze imiona oznaczają także nazwy roślin i kwiatów. Takie imiona były nadawane niewolnicom, co zdaje się potwierdzać informację z początku akapitu.
Podania legendarne i hagiograficzne mówią, że była ona wnuczką bizantyjskiego imperatora, który był uczniem apostoła Szymona. Według tych źródeł, Nardżis została pojmana przez muzułmanów i sprzedana w Bagdadzie człowiekowi, który należał do świty dziesiątego imama, Alego al-Naqiego. W Samarze, Ali al-Naqi, w transie jasnowidzenia rozpoznał w niej przyszłą matkę Mahdiego i wydał ją za swojego syna ; Hasana, przyszłego jedenastego imama.
Sama Nardżis miała doświadczyć, jeszcze zanim została pojmana, wizji, w których zarówno Maria, matka Jezusa, jak i Fatima, córka Mahometa prosiły ją, aby dała się pojmać wojskom muzułmańskim i przeszła na islam, ponieważ została wybrana, aby mieć niezwykłe życie.
Ojciec dwunastego imama, Hasan (al-Hadi, al-Naqi), urodził się w 846 roku w Medynie. Dwa lata później przeniósł się do Samarry. Z Nardżis ożenił się w wieku 22 lat. Jako jedenasty imam zmagał się z prześladowaniami ze strony kalifa Mu7;tamida, żył zamknięty przez kalifa w obozie wojskowym. Stąd, bywa nazywany także al-Askari (ar. koszarowy)Miał zostać otruty w Samarze w roku 874.
Prawdopodobnie ze względu na prześladowania ze strony abbasydzkich kalifów, ciąża Nardżis i narodziny Muhammada Mahdiego były okryte tajemnicą. Ojciec pokazał go tylko swoim czterdziestu najbliższym uczniom, następnie go ukrył. Dodatkowo, aby chronić życie Muhammada, rozpuścił wieść, że jego służąca, Saqil, jest z nim w ciąży. Kalif uważnie obserwował, poprzez swoich wysłanników, każdy krok Hasana al-Hadiego. Kiedy jedenasty imam umarł, Mu7;tamid pojmał służącą al-Hadiego. Przez kolejny rok nie było widać oznak ciąży. Służąca Saqil została zwolniona. Zgodnie z doktryną szyicką, w ten sposób dwunasty imam został ukryty przed światem, a kalif i większość ówczesnego społeczeństwa była przekonana, iż jedenasty imam umarł bezpotomnie. Szyici wierzyli jednak, że jedenasty imam nie umarł bezpotomnie.
Według szyitów, z momentem śmierci swego ojca, dwunasty imam Mahdi wszedł w okres Mniejszego Ukrycia (ar. al-m13;aybat al-m9;om13;rā lub inaczej nieobecności (pers. ghaybat), które trwało kolejnych 70 lat kalendarza księżycowego, do roku 940. Termin ten oznacza okres, w którym Ukryty Imam miał się kontaktować ze światem i kierować społecznością szyicką poprzez swoich czterech przedstawicieli, pełnomocników, (pers. wakil, ba, którzy zarówno służyli jako medium między wspólnotą szyicką, a Mahdim, jak i odpowiadali za sprawy administracyjne Ummy, jak zbiórka datków, a także dokonywali cudów, aby udowodnić tym, którzy nie byli do końca przekonani o istnieniu Mahdiego, że się mylą.
Ostatnim z tych pośredników był Ali ibn Muhammad al-Samarri. Według X-wiecznego teologa Ibn Babuy7;ego, w roku 940, na sześć dni przed śmiercią al-Samarri przekazał ostatnią informację od ukrytego imama, w której prosi on, aby Samarri nie wyznaczał nikogo na swojego następcę, bo dla szyizmu rozpoczął się właśnie okres Dużego Ukrycia (ar. al-m13;aybat al-kobrā lub al-ghaybat al- tammah ; całkowite ukrycie ) i od tej chwili nie będzie komunikacji z Mahdim, dopóki Bóg tak nie zadecyduje.
Tradycja szyicka podaje cztery powody, dla których koniecznym było, aby imam Mahdi przeszedł w stan Całkowitego Ukrycia. Wpisują się one doskonale w ówczesny, niemalże konspiracyjny klimat szyizmu. Imam Mahdi mógł nigdy nie istnieć, ale na tym właśnie polegała wyjątkowość szyizmu ; na istnieniu ''świętej mgiełki tajemnicy'', dostępnej tylko dla wybranych. Z dzisiejszego, europocentrycznego punktu widzenia można dopatrzeć się w tych powodach znakomitej manipulacji.
Zgodnie z doktryną szyicką, imam Mahdi został całkowicie ukryty przed ludźmi, aby:
– chronić życie Mahdiego,
– uzyskać niezależność od niesprawiedliwych doczesnych władz,
– dokonała się próba wiary szyitów.
– Tajny, ostatni powód nie zostanie ujawniony przed końcem Czasu
Okres dużego ukrycia nazywany jest także dużą nieobecnością i ma trwać po dziś dzień. Według szyizmu dwunastkowego, ukryty imam żyje między ludźmi, dzieli z nimi radości i smutki, obserwuje rozwój wydarzeń na Ziemi, jest obecny także co roku w Mekce podczas pielgrzymki Hadżdż. Podczas tego okresu nie ma bezpośredniej drogi kontaktu z imamem.
Wydaje się, że społeczność szyicka przyjęła prawie bezdyskusyjnie słuszność i zasadność takiego stanu rzeczy, po prostu wierząc.
Niemniej jednak niektórzy twierdzą, że Mahdi kontaktuje się z nimi ; w snach i wizjach. Dawniej mówiło się, że mieszka w dalekim mieście Jabulsa lub Jabulqa, i co więcej podobno były osoby, którym udało się tam dotrzeć. Jak się jednak okazało (dzięki rozwojowi geografii) ; takie miasta nie istnieją.
Dzisiaj, kult Mahdiego w szyiźmie dwunastkowym nadal jest widoczny. Pod meczetem w Samarze znajduje się jaskinia. W jednym z pokoi znajdują się drzwi, które oddzielają część pomieszczenia od reszty. Te drzwi nazywane są Bab al-Ghayba (Wrota Nieobecności). Zostały zamontowane na polecenie kalifa al-Nasira w 1209r. Przestrzeń za nimi nazywana jest Grotą Ukrycia (pers. sarda. W jej rogu znajduje się studnia, nazywana Studnią Ukrycia. Mówi się, że Muhammad al-Mahdi właśnie przez tę studnię udał się w stan ukrycia. Wierni gromadzą się tam i modlą za jego powrót.
Zgodnie z tradycją, nie nastąpi to jednak na życzenie wiernych, tylko na rozkaz Boga. Tylko on zna datę, kiedy Mahdi pojawi się ponownie na Ziemi. Nadejście Władcy Czasu będzie podyktowane wystąpieniem określonych okoliczności i zapowiedziane konkretnymi znakami.
Badacze i znawcy islamu mają na ten temat podzielone zdania. W opracowaniach zagadnienia nadejścia Mahdiego znajdziemy bardzo długą listę warunków, jakie muszą być spełnione, aby dwunasty imam powrócił, jak i jeszcze dłuższe listy znaków, które mają to wydarzenie zapowiedzieć. Niektóre z nich są konieczne, inne nie muszą się koniecznie wydarzyć. Ponieważ nie jest to głównym tematem tej pracy, postaram się przytoczyć tutaj tylko niektóre z tych punktów te, w których badacze są ze sobą zgodni.
Po pierwsze, znawcy eschatologii muzułmańskiej są zgodni, co do tego, że przed nadejściem Mahdiego na świecie wystąpi zbieg okoliczności, w których nietrudno jest dopatrzeć się pradawnych, przed islamskich motywów dualistycznych, które występowały na terenie dzisiejszego Iranu:
zło zapanuje nad dobrem,
świat wypełni się niesprawiedliwością, tyranią, krzywdą i cierpieniem,
;wstydem będzie życie zgodnie z zasadami Koranu,
ludzie prawdomówni będą postrzegani jako kłamcy, a kłamcy będą uważani za prawdomównych,
islam będzie niechcianą religią,
kłamstwo będzie ponad prawdą,
muzułmanie będą podzieleni ,
ogólna sytuacja na świecie będzie tak zła, że człowiek nie chciałby się w ogóle urodzić, a gdy zobaczy kogoś umierającego, życzyłby sobie zastąpić go i sam umrzeć.
Dalej, w opracowaniach pojawia się długa lista znaków, konkretnych wydarzeń, które mają zapowiedzieć nadejście imama i Dzień Sądu. Części z tych znaków jedne źródła w ogóle nie opisują, a inne z kolei pojawiają się w nich częściej.
Co do jednego wszystkie źródła są zgodne: wszystkie te zdarzenia muszą wystąpić jednocześnie, aby muzułmanie nie mieli wątpliwości, co do tego, że ''już czas''.
Kolejnym wspólnym elementem opinii badaczy islamu na ten temat jest istnienie pięciu głównych, jakby najważniejszych znaków, które mają Mahdiego zapowiedzieć. Co jednak jest zastanawiające, liczba 5 jest wspólna, lecz wśród różnych uczonych pięć różnych znaków jest najważniejszymi.
I tak, portal inter-islam.org nie rozróżnia w ogóle znaków od okoliczności, w jakich mają się one pojawić, i pisze: Znaki, które zapowiedzą imama Mahdiego:
Główny znak
Jest wiele znaków, które go zapowiedzą, ogólnym i bardzo ważnym znakiem jest to, że on przyjdzie w czasie wielkich sporów, intensywnych dysput i brutalnych śmierci. Kiedy ludzie będą dotknięci rozruchami i odczuwający wielki strach. Katastrofy spadną na ludzi w takiej ilości, że człowiek nie będzie w stanie znaleźć osłony, żeby się ukryć. Przed jego nadejściem nastąpią bitwy i wojny. Kiedy jedna się skończy, kolejna się zacznie, rozprzestrzeni i zaostrzy. Ludzie będą do tego stopnia tym dotknięci, że będą chcieli umrzeć. To właśnie wtedy imam Mahdi zostanie przysłany.
-Podwójne zaćmienie w Ramadanie [chodzi tu o pojawiające się także w innych opracowaniach jednoczesne zaćmienie Słońca i Księżyca-R.A.]
– Bitwa w Minie
– Rzeka Eufrat odsłoni górę złota
Powstanie Sufyaniego ;
Z kolei Mohammad Ali Amir Moezzi, w swym artykule dla encyklopedii Iranica , pisze:
Zgodnie z podaniami, Mahdi ma powrócić w towarzystwie wielu dostojnych postaci. Przede wszystkim, w tradycji szyickiej, jako jeden z głównych towarzyszy Mahdiego pojawia się imam Hosejn i jego 72 żołnierzy spod Karbali. Kolejnym dostojnikiem jest Jezus (co jest także zapisane w tradycji sunnickiej dotyczącej Mahdiego). Powróci także 313 żołnierzy, którzy walczyli u boku proroka Mahometa pod Badr oraz 313 towarzyszących im aniołów. Stoczą wspólnie jeszcze raz bitwę pod Badr. Zapowiada się powrót wszystkich 11 imamów i proroków z dawnych czasów, włącznie z Mahometem.
Bardzo ważną informacją wydaje się utworzenie na czas ostatecznych starć z niesprawiedliwością i złem armii ochotników, złożonej z pokrzywdzonych i ucieleśnianych (jay?). Na jej czele, oprócz Mahdiego będzie szła niebiańska postać o imieniu Strach i będzie przerażać wrogów.
Jak piszą badacze islamu, siły imama mają stoczyć kilka walk z siłami zła. W ten sposób Bóg zemści się na złych. Niesprawiedliwość i ignorancja zostaną raz na zawsze zniszczone, a świat wypełni się szacunkiem, sprawiedliwością, mądrością. Wszystkie religie zjednoczą się w jedną ; islam. W ten sposób świat zostanie odnowiony i przygotowany na Dzień Sądu.
Jak już wspomniałem, podań dotyczących okoliczności i znaków nadejścia końca świata, a przedtem ; Mahdiego jest bardzo dużo i są one często sprzeczne. Historia zna także dużą liczbę fałszywych Mahdich – ludzi, którzy podawali się za Ukrytego Imama. Polskim czytelnikom najbardziej znanym z nich prawdopodobnie jest Muhammad Ahmad Ibn Abd Allah, XIX-wieczny przywódca powstania sudańskiego, uwieczniony przez Sienkiewicza w ''W pustyni i w puszczy''.
Można stwierdzić, iż mahdizm, czyli kult imama Mahdiego i eschatologii związanej z jego powrotem na Ziemię jest obecny we współczesnej polityce Iranu i odgrywa znaczącą w niej rolę, już na poziomie dogmatów systemu władzy.
Jednoznacznych i bezstronnych analiz naukowych tego zagadnienia jest niewiele, a jeszcze mniej znajdziemy potwierdzonych dowodów na to, że władze Iranu kierują się kultem Mahdiego w swych decyzjach politycznych. Zdecydowanie więcej możemy znaleźć komentarzy i przypuszczeń związanych z rolą, jaką zajmuje koncepcja Mahdiego w polityce Iranu.
Jest to temat trudny i delikatny. Mimo to, postaram się pokazać w dalszej części pracy, jakie opinie w tym temacie wyraża środowisko naukowe i politologiczne oraz jakie są przypuszczenia (które muszą przypuszczeniami pozostać ze względu na charakterystyczną dla irańskiej sceny politycznej niejednoznaczność poglądów poszczególnych osób i środowisk).
W 1953 roku w Iranie powstała organizacja anjaman-e emam-e zaman (pers. Organizacja Imama Czasu), później nazywana anjaman-e hojjatie mahdavie (Organizacja świadectwa Mahdizmu). Organizacja ta oparła swoje podstawy na teorii, jakoby możliwym było przyspieszenie pojawienia się imama Mahdiego na Ziemi ; a tym samym zaprowadzenie pokoju i sprawiedliwości ; przez samych ludzi, co oczywiście zaprzecza ortodoksyjnemu islamowi szyickiemu, który mówi, że ludzie nie są w stanie tego uczynić.
Niebezpieczną wydaje się teoria, według której aby imam Mahdi zaprowadził pokój i sprawiedliwość na świecie, najpierw musi zapanować kompletny chaos ; i Hojjatie ten chaos ma powiększać.
Za rządów dynastii Pahlawich Hojjatie prześladowało Bahaitów i komunistów, jako głównych wrogów islamu. W porozumieniu z policją polityczną szaha ; SAVAK ; organizowane były regularne łapanki na Bahaitów i niszczone były centra bahaizmu. Wkrótce bahaizm był zakazany.
Po rewolucji 1979, kiedy zostały obalone rządy Pahlawich, Chomeini stworzył pierwszy rząd Boga; na Ziemi, a parlamentarzyści musieli oddać swoją służbę Panu Czasu; , czyli Mahdiemu właśnie. Niemniej jednak, Hojjatie, reprezentując nieortodoksyjne podejście do islamu szyickiego, nie zgodziło się z systemem velayat-e faghih, czyli rządami jednego duchownego szyickiego nad całym społeczeństwem ; uznając, że Chomeini nie ma prawa przypisywać sobie przywileju danego Mahdiemu, oraz że taki system władzy w Iranie spowolni nadejście Władcy Czasu. Prawdopodobnie po przemówieniu Chomeiniego 12 sierpnia 1983 roku Hojjatie zostało rozwiązane.
Od roku 2005 coraz częściej słychać głosy, jakoby Hojjatie na nowo odbudowało swoją pozycję w Iranie. Jednym z pierwszych przedstawicieli irańskiej inteligencji, który o tym ostrzegał jest Ahmad Tavassoli, były współpracownik Chomeiniego. Mówił on, że kręgi najwyższych władz w kuluarach Teheranu zostały ''porwane'' przez Hojjatie. Z kolei były prezydent Khatami w swoim przemówieniu we wrześniu 2005 roku, odnosząc się nie-wprost do osób powiązanych z ideologią Hojjatie, nazwał je płytko myślącymi tradycjonalistami z zacofaniem z epoki kamienia;. Tydzień przed wyborami prezydenckimi w 2009 roku, Hadi Khamenei, brat byłego prezydenta, powiedział, że niestety większość mediów w Iranie jest w rękach osób związanych z Hojjatie, które używa tzw. miękkiej wojny w celu propagowania swoich idei;.
Jedną z osób rzekomo blisko związanych z Hojjatie jest obecny prezydent Iranu Mahmud Ahmadineżod, który często w swoich przemówieniach i działaniach odwołuje się do Mahdiego, ale nigdy nie przyznał, że jest członkiem organizacji.
We wrześniu 2005 roku, Ahmadineżod sponsorował pierwszą doroczną Międzynarodową Konferencję Doktryny Mahdizmu w Teheranie. Konferencja prezentowała mahdizm jako ideologię, która może stworzyć podstawy do pokoju i jedności pomiędzy religiami. Podczas swojego expose na tej konferencji, Ahmadineżod powiedział, że Islamska Republika i system velayat-e faqih mają za zadanie przygotować się do zapanowania Rządu światowego, ponieważ Imam [Mahdi] zarządza wszechświatem;.
Rok później, podczas kolejnej konferencji mahdizmu Ahmadineżod powiedział, że ''Idea i punkt widzenia mahdizmu są idealne do zarządzania i kierowania światem.'', a pozostali uczestnicy konferencji z 2006 roku opisywali mahdizm jako dokładny plan i politykę strategiczną '' system polityczny i światopogląd ''.
Jak pisze Mohebat Ahdiyyih, z kontekstu konferencji wynikało nie tylko to, że powrót Mahdiego jest nieunikniony;, ale także, że może być przyspieszony; przez działania ludzi. Jako przykład zastosowania Mahdizmu, lokutorzy przytaczali wojnę iracko-irańską, kiedy to kombatanci byli powodowani miłością przedstawiciela Mahdiego ; Chomeiniego ; aby oddać swoje życie;.
Prezydent Ahmadineżod publicznie modlił się o jak najszybsze nadejście Imama Mahdiego, zarówno podczas swojego pierwszego przemówienia na forum ONZ, jak i w trakcie spotkania Rady Współpracy Zatoki Perskiej w Doha w grudniu 2007 roku, a ajatollah Jannati ; członek Rady Strażników Rewolucji mówi o prezydencie Iranu, jakoby ten był natchniony przez Boga;.
Część komentatorów ostrzega przed wprowadzaniem w życie założeń Hojjatie przez obecny establishment w Teheranie, wskazując, że irański program nuklearny (a właściwie atmosfera wokół jego rzekomego rozwoju) oraz spór na linii Teheran-Tel Awiw czy działania irańskich służb specjalnych w celu robienia zamieszania; w Regionie (dostarczanie broni Talibom, wspieranie Bractwa Muzułmańskiego w Egipcie czy reżimu w Syrii), o które są one oskarżane, mogą być właśnie realizowaniem tych pierwszych czyli celowym powiększaniem chaosu na świecie w celu przyspieszenia nadejścia Mahdiego. Martwią się o to nie tylko komentatorzy zachodni. Ogólnie znanym faktem jest spór na linii Ahmadineżod ; duchowieństwo szyickie, które do czasu dojścia Ahmadineżoda i jego kręgu do władzy, miało dużo więcej do powiedzenia w Iranie. Wskazuje się nawet, że Ahmadineżod jest w stanie dopuścić się zamachu stanu i obalić Islamską Republikę Iranu, ponieważ nie jest ona konieczna do powrotu Mahdiego, i tylko stoi temu na przeszkodzie. Ahdiyyih, starszy analityk ds. Iranu w Open Source Center ; jednej z agencji rządowych USA – uważa, że mesjanizm Ahmadineżoda powinien być traktowany i obserwowany z najwyższą powagą.
Czakrawartin to tybetański, uniwersalny władca, którego panowanie zapoczątkować ma złoty wiek, trwajacy tysiąc lat.
Astrologia a Mesjanizm. Ciekawy wykład „Mapa Nieba a Era Wodnika„. Na dwa tysiące lat ogłaszanie powtórnego przyjścia Mesjasza dotyczyło układów gwiazd i konstelacji na Niebiosach, a nie narodzenie osoby w fizycznym rozumieniu.
Na ruchu przesuwania się punktów równonocy jest rachubą czasu używaną w Judaizmie, w Anglo-izraelizmie , jak również przez Rastafarian.
Na podstawie opisów biblijnych i talmudycznych opowieści Mark Podwal opracował „Bestiariusz żydowski„. Znalazłem w nim kilka odniesień do Mesjasza końca świata, zestawionego z omawianymi w książce zwierzętami. I tak;
-Ofiarny Baran jako żywo przypomina barana czczonego przez Egipcjan, którego karma przywiodła pod nóż rzeźnika. „Jeśli chodzi o rogi, to lewy zabrzmiał na górze Synaj. Drugi ogłosi nadejście Maszijacha„.
-Oślica Bilama, wyniosła również z Egiptu żonę Moszego. Służyć będzie Mashijachowi, który według proroka, przyjedzie na oślicy.
-Kiedy świątynia została zburzona, ślimakowaty Szamir zaginął. Tylko Mashijach zna jego kryjówkę.
Tradycja głosi, że sam Mosze będzie serwował Ziza na mesjańskiej uczcie. Powszechnie zaś wiadomo, że gdy nadejdzie Maszjiach, nadana zostanie nowa tora, która zniesie obecne ograniczenia żywieniowe.
W bibliotece Aleksandrii kopiowano wszystkie pisma, znalezione na statkach i u kupców. W ten sposób trafiła tam podobizna Mesjasza – Kalkina wraz z notką informacyjną, spisaną przez któregoś jasnowidza, patrzącego w daleką przyszłość. Taka postać budziła kiedyś zainteresowanie ludzi wielu religii. Wizerunek byłby cennym, do poszukiwań osoby w określonym czas-okresie i miejscu. Są jednak pewnie mankamenty publikowania podobnych informacji.
1. Bezpieczeństwo.
2. Utożsamienia z postacią na którą niektórzy długo oczekują. Przykładem są liczni panowie myślący w XX wieku, że sami są Zbawicielem, zwłaszcza w trakcie odwiedzania Ziemi Świętej. Bycie amatorskim Mesjaszem dotknęło kilku żydów, a na bazie ich działań powstała sekta Chasydów.
3. Zmiana nastawień Duszy Mesjasza, który może wybrać inną postać, o innych cechach fizycznych lub nawet inną płeć niż wskazana na wizerunku. Jeśli wizerunek przedstawia mężczyznę Semitę, z brodą to takich na na Bliskim Wschodzie żyje miliony, ale jeśli byłby bez brody? A co z wariantem ciemnoskórego Hindusa?
Paruzja Jezusa budzi obawy, podobnie jak zapowiedź Mahometa o nadejścia Mahdiego. Od dawna Dusze świata Islamu obawiają się rozmaitych nowych restrykcji jakie może nałożyć Mahdi. Przykładowo dusze kobiet martwi to, czy czadory Link promowane po śmierci Mahometa nie będą jedynym ich utrapieniem. Inne zmartwienia mają ci, którzy spisali i promowali Koran wedle własnych pomysłów, a nie wedle słów Mahometa.
Zapowiadane kolejne ziemskie wcielenie Jezusa czyli tzw. Paruzja może kobietom namieszać w umysłach. Przykładowo w Polsce do roku 2018 biskupi poślubili zmarłego Jezusa z 300 kobietami Link. Zatem Jezus ma u nas nader liczny harem, w którym jedna żona, wypada średnio na jeden powiat. Ci sami biskupi razem z panem Dudą uczynili tegoż Jezusa królem Polski, zatem w każdym powiecie mieszka dziś jakaś współczesna nasza królowa. Po ponownym narodzeniu się Jezusa…., proszę sobie to już dopowiedzieć samodzielnie.
Ale są też mężczyźni z taką ogromną nadwagą jak to się ma do Pacha Mamy wtedy?…Może mężczyźni chcą mieć te cechy Buddy i myślą że był gruby jak te posążki? Małgorzata Krata
Piszesz o Buddzie Maitrei, tym który ma nadejść. S.Majda
Małgorzata-Aaa hehe że taki będzie otyły.
S.Majda Otyłość Maitrei jest podobna do tych ludzi z USA co mają 100-200-300 kg. nadwagi ciała. Osoby takie mają problemy z gruczołami dokrewnymi i brak seksu. Nie jest to prosta droga do Boga.
„Znaleźć Twórcę i Ojca całego Wszechświata jest wielkim przedsięwzięciem.
Lecz gdy się Go odkryło, jest niemożliwe objawić Go wszystkim”
Platon