Monologi z Bogiem. A jak zamienić je w dialog Boga z nami? Warsztatowe omówienie

Myślałam nad tematem rozmawiania z Bogiem i tak się zastanawiałam czemu niektórzy z Nim rozmawiali np w Starym Testamencie. Zawsze to jakieś znaczne postacie, które miały w tym pewien historyczny cel. Albo Mesjasze, albo prorocy, albo ci co byli sami bogami itd, Nigdzie nie przeczytałam, żeby z Bogiem rozmawiano na jakąś większą skalę i jeszcze będąc tzw. zwykłymi ludzmi-nie wiemy jak to było kiedyś i jak to Bóg przemyślał i jak powinno być. Ponieważ nie ma żadnej wiedzy historycznej ani dowodów, żeby Bóg rozmawiał z ludzmi na większą skalę, lub masowo. No i nurtuje mnie, czy aby z Bogiem rozmawiać na zasadzie dialogu, to co trzeba osiągnąć albo jakie mieć ku temu jakieś konkretne cele, sprawy, strategie? Czy potrzeba być kimś współtworzącym z Bogiem i wtedy Bóg z takimi uzgadnia co i jak? Albo rozmawia głównie o kluczowych sprawach a nie o sprawach błahych i na każdy temat. Jak to jest naprawdę? Jak wiadomo trudno jest Boga spotkać, zobaczyć i porozmawiać-wydaje się to mało dostępne i ciężkie do osiągnięcia. Tylko kilku sie udało w dziejach-jak więc wierzyć, że to naturalne sprawa i że Bóg jest tak bardzo dostępny. U mnie pokutuje właśnie to ostatnie, ponieważ mama do dziś mnie przekonuje, że Bóg nie jest dostępny dla wszystkich. Czy może rozmowy z Bogiem są dane tylko jako narzędzie, tylko w konkretnych celach a nie żeby zwyczajnie mieć z Nim kontakt? To by wynikało, że to nie jest naturalna sprawa ale potrzeba naprawdę silnych argumentów i odpowiedzi na pytania „Ale po co ci to i co chcesz z tym zrobić?”. Myślę, że tu trzeba się postarać, żeby Boga przekonać argumentami. Czemu? Skoro ktoś musi bardzo się starać, żeby te argumenty zbudować to, by oznaczało, że ot tak się nie da, że to wcale nie jest takie naturalne….

Małgorzata Krata

Opublikowano: 17/08/2016
Autor: s_majda

Komentarze