Otwartość na Boga a otwartość na bóstwa, bogów, na świętych

 Tekstem bazowym mojego opracowania jest fragment eseju pana Stanisława Tokarskiego pt.„ Dojrzałość religijna cechy (zjawiska)„:

„…W oparciu o powyższe refleksje można stwierdzić, iż istotnymi cechami religijności są:
Pragnienie aktualizacji naturalnej „otwartości” na Ty (Boga) w procesie stawania się istotą religijną.
Pragnienie poznania Absolutu, nawiązania z nim kontaktu, dialogu i wejścia w relacje z nim, głównie przez poznanie i miłość (zaangażowanie religijne).
Osobowy charakter relacji pomiędzy człowiekiem a Bogiem (wymiar personalny religijności).
Dynamiczny (rozwojowy) charakter ludzkiej religijności – głównie przez ciągłe zdobywanie informacji o Bogu (poznawanie) i pogłębianie miłości do niego.
Doniosłość (ważność) treści religijnych – dotyczą one sensu i celu istnienia człowieka, oraz wyznaczają taki sposób życia, aby było ono wypełnione sensem i jego cel został osiągnięty (system wartości i moralność).„

Zobaczmy jak zmienia się sens tekstu po zamianie słowa Bóg na słowo Jezus, św Dionizy, Maryja, Budda itp.

„…W oparciu o powyższe refleksje można stwierdzić, iż istotnymi cechami religijności są:
Pragnienie aktualizacji naturalnej „otwartości” na Ty wobec Jezusa, wobec Maryi i wszystkich świętych w procesie stawania się istotą religijną.
Pragnienie poznania i osobistego kontaktu z Jezusem, Maryją i świętymi, nawiązania z nimi kontaktu, dialogu i wejścia w relacje z nimi, głównie przez poznanie i miłość (zaangażowanie religijne).
Osobowy charakter relacji pomiędzy człowiekiem a Jezusem, Maryją (wymiar personalny religijności).
Dynamiczny (rozwojowy) charakter ludzkiej religijności – głównie przez ciągłe zdobywanie informacji o Maryi, Jezusie (poznawanie) i pogłębianie miłości do nich, promowanie ich kultu.
Doniosłość (ważność) treści religijnych – dotyczą one sensu i celu istnienia człowieka, oraz wyznaczają taki sposób życia, aby było ono wypełnione sensem i jego cel został osiągnięty (system wartości i moralność).„

Religijność nie oznacza zatem kultu Boga, nie są to terminy równorzędne. Religijność nie w każdej religii odnosi się do poszukiwania Boga, pytania się Boga o najdrobniejsze szczegóły, lecz oznaczać może kult dowolnej postaci materialnej, łącznie ze zwierzętami (Indie) lub dowolnej innej osoby, która ogłosiła się bóstwem, lub która została nim ogłoszona.
Zatem pod drobnej korekcie tekst pierwotny, odnoszący się do Boga a nie do religijności mógłby mieć taki zapis.

„…W oparciu o powyższe refleksje można stwierdzić, iż istotnymi cechami kultu Boga są:
Pragnienie aktualizacji naturalnej „otwartości” i przejście na Ty wobec (Boga) w procesie stawania się istotą realizującą Jego zbawczy plan.
Pragnienie osobistego poznania Boga, nawiązania z nim kontaktu, dialogu i wejścia w relacje z Nim, głównie przez poznanie i miłość (zaangażowanie w realizację planu Boga).
Osobowy i osobisty charakter relacji pomiędzy człowiekiem a Bogiem (wymiar bezpośredniej wzajemnej komunikacji).
Dynamiczny (rozwojowy) charakter ludzkich dążeń – głównie przez ciągłe zdobywanie informacji o Bogu (poznawanie) i pogłębianie miłości do Niego, promowanie Boga jakim jest na prawdę.
Doniosłość (ważność) planu Boga dotyczącego m.in. sensu i celu istnienia człowieka, oraz wyznaczającego działania i dążenia w taki sposób, aby były wypełnione miłością i ich cel został osiągnięty.„

Opublikowano: 05/05/2019
Autor: s_majda

Komentarze