Tam gdzie inni gaszą nadzieję, Ty Boże ją wzniecasz i utrzymujesz, aby się tliła i aby promieniała. Dziękujemy za to.
Tam gdzie inni widzieli w nas mrok i czyste zło, Ty Boże widziałeś choć iskrę światła, czyniłeś aby rozbłysła i przybrała na sile, gdy tylko do Ciebie przyjdziemy. Dziękujemy za to.
Tam gdzie inni łamali nasze serca, Ty Boże zawsze je leczyłeś, składałeś i otulałeś miłości świetlistym bandażem.
Tam gdzie inni odchodzili, opuszczali nas nawet, Ty Boże zawsze pozostawałeś, trwałeś i wyciągałeś dłoń oferując pomoc.
Tam gdzie inni nienawiścią cięli serca niczym ostrym mieczem, Ty Boże leczyłeś rany te fizyczne a także duchowe, otaczając je Twoją Boską Miłością.
Tam gdzie inni wszczynali wojny, Ty Boże zawsze wprowadzałeś pokój i dążyłeś do zażegnania waśni.
Jesteś Boże naszą ostoją, łagodnością zdarzeń, pieszczotą serca i jego drżeniem w uniesieniu dobroci i miłości, bezkresną nadzieją i sprawiedliwością.
Tam gdzie inni porzucali nas, przechodzili obok, Ty Boże zawsze patrzyłeś przychylnym okiem i współczującym sercem.
Tam gdzie inni wprowadzali zamęt, chaos i pomieszanie, Ty Boże dawałeś harmonię, ład i porządek.
Tam gdzie myśleliśmy, że nie ma dla nas już nadziei, dzięki Tobie Boże rodziła się ona na nowo.
Tam gdzie inni tracą cierpliwość, Ty Boże zawsze ją masz.
Dziękujemy Boże za to, że nie przestałeś wierzyć w nasze oprzytomnienie, nawet, gdy my sami już nie wierzyliśmy w siebie i w pozytywną moc własnych kreacji.
Małgorzata Krata
Opublikowano: 12/05/2020
Autor: s_majda
Komentarze