Dla czego w schemacie kasującym znajduje się zwrot ‘według kategorii Stwórcy’?
Pracując z modlitwami, intencjami, pokłonami uzdrawiającymi relacje często ja oraz moja Dusza nie wiedziałyśmy już, co jest właściwe a co niewłaściwe- przecież takie stwierdzenia są zmienne i oznaczają, co innego dla każdego.
Proszę chwilę zastanowić się, co znaczy dla ciebie czytelniku słowo
‘dobrze’
i jakie konotacje niesie.
Jedna z licznych opinii:
‘Dobrze- oznacza dla nas np. wypoczywać, trwać w stałym dostatku’
ale dla naszych Dusz?
‘Dobrze- pracować do upadłego, wpadać w długi finansowe- to jest dobrze’
Tylko w tej kwestii panują dwa sprzeczne poglądy w jednej istocie- oczywiście może być ich więcej, a nawet mogą się zgadzać w pewnym momencie. [Jako istotę rozumiem tu osobowość z jej samoświadomością (odrębnym Ja), działająca wspólnie z własną duszą z jej samoświadomością (odrębnym Ja).
Z takim chaosem jaki panuje wewnątrz istoty, a także i na zewnątrz, pojawia się zagubienie, pomieszanie oraz bezzasadne cierpienie, bo kategorie w jakich myślimy my ludzie często są rozbieżne z tymi jakie głosi ludzka Dusza. A to co ma za swój nadrzędny cel Dusza rzutuje na materię- np. brak pracy, zarobków, brak żony i nie tylko. Chociaż osobowość widzi w tym dobro i korzyści. Oczywiście może przejawić się całkowite zamknięcie na szczęście, na wspaniały rozwój- wtedy inkarnacja głosi poglądy Dusz jakie widzą same dobro w aktualnych nieszczęściach.
Możesz czytelniku powiedzieć ‘ale- zaraz, zaraz- przecież równie dobrze, brak pieniędzy uczy pokory, brak seksu -celibat wznosi nas na wyżyny’- jednak kto w tym wszystkim ma racje?
Rozstrzygnij teraz kto ma rację: Ja, moja Dusza, guru, kapłan, czy społeczeństwo, a może nauka? Czy ja źle działam czy może błądzą oni?
Kiedy w pomieszaniu życiowym nie ma żadnego ratunku i doszliśmy do etapu, że żaden guru, mistrz, pośrednik nie jest w stanie nam pomóc- do kogo się zwrócić, by uporządkować to myślenie zarówno Moje, Twoje, jak i Duszy, całej istoty?
Zwrócenie się do Stwórcy aby pokazał On jak to było zanim Dusza, cała istota wmieszała się w inkarnacje w materie, zanim ona otrzymała jakiekolwiek wkodowania jest niezwykłym doświadczeniem.
W tym momencie mogą pojawić się obawy, że:
-to Stwórca koduje nas
– że On nie chce dobra istoty
– że ktoś jest lepszym bogiem niż On
-że zatraci się tak indywidualność oraz szereg innych. Warto je spisać i podzielić się obawami- można je rozpisać na intencje i oddać Stwórcy.
Kiedy osobowość wraz z Duszą wierzy w Stwórcę i Jego dobroć każda intencja, pokłon uzdrawiający relacje czy modlitwa wnoszą miłość oraz jasne złote światło do życia.
Egzystencja odmienia się i staje się inna niż dotychczas.
Jeśli pokłada się wiarę z Duszą w Stwórcę i Jego dobroć nie ma obaw, że zatraci się indywidualność, że stanie się niewolnikami. Dochodzi do współtworzenia z Nim.
Wtedy nie ma obaw, że Stwórca oszuka jak inni dowolni ziemscy czy astralni bogowie- a ‘według Twoich kategorii Stwórco’ wyraża się chęci, aby to On tylko i wyłącznie wskazał drogę, wyjście z pomieszań i pokazał jak to jest naprawdę.
Kiedy pojawiają się same obawy w związku z tą frazą- można się ich wyzbyć, oddając Stwórcy w procesie kasacji-podobnie jak przy pracy z intencjami.
Ktoś powie- ‘Stwórca wie lepiej, co mam na myśli’, ale Dusza może to łatwo wykorzystać przeciwko samemu Stwórcy jak i własnej osobowości- bo nie zostało wypowiedziane na głos, nie została wyrażona chęć, aby On dokonał swego dzieła, a bez pozwolenia wola istoty, a zwłaszcza Duszy, nie zostanie naruszona.
W schemacie kasującym oddaje się każde ‘dobro’, ‘zło’ i inne przymiotniki określające. My nie wiemy, które kolidują, i które tak naprawdę szkodzą. Dopiero po skończeniu pokłonu następuje pełna kasacja a zarazem oczyszczenie wzorców działania, myślenia samej Duszy, całej istoty.
Jeśli nie ma efektów w materii takich jakich się spodziewamy może to oznaczać, że osobowość była w błędzie, że to jest słuszne, nie ruszyła intencji jakie kolidują ze sobą w całej istocie, lub z dobrem ogólnym a także (częściej) Dusza sama w jakiś sposób blokuje pozytywne zmiany.
Co wtedy możemy uczynić?
Zwrócić się do Stwórcy w pierwszej kolejności, prosić o interwencje, o ukazanie przyczyn uwikłania.
Można równocześnie porozmawiać z Duszą i przedstawić jej korzyści jakie mogą przyjść przy współtworzeniu ze Stwórcą oraz przy wzajemnej współpracy, bez utrudniania nam samym i jej życia.
Poprosić najpierw o ochronę Stwórcę, poprosić Stwórcę aby na czas rozmowy słyszeć, odczuwać, widzieć własną Duszę, a nie ,,opiekunów” działających na podobieństwo mafiozów.
Potem zadać należy pytanie własnej Duszy i czekać na odpowiedź. Może to być pierwsza myśl jaka nam przyjdzie do głowy. W czasie rozmowy z Duszą zapytać ją o jej oczekiwania, chęci można też skorzystać z tego
Link
Z takiej rozmowy można ponownie wypisać intencje i powierzyć je Stwórcy w pokłonie w kasacji intencji. Również jeśli padną odpowiedzi, że Dusza chce ‘szczęścia, miłości’ to rozpisujemy intencje następująco:
‘dotyczące naszego we wszelkich płciach z wszelkich przyczyn trzymania potrzeb doświadczania m.in. szczęścia, miłości i nie tylko’
bo Dusza może nie dopowiedzieć, że DLA NIEJ tym szczęściem jest śmierć OSOBOWO?CI na raka, na doświadczanie chorób, cierpień, braków finansowych. Bo tak umyśliła sobie spłacić długi karmiczne.
Kiedy Dusza nic nie mówi- opisać swoje uczucia na intencje oraz można poskarżyć się Stwórcy na Duszę i prosić Go o interwencję
LinkTak samo w pokłonach uzdrawiających relacje i w modlitwach, aby nie było luk, przekretów, niedociągnięć warto zabezpieczyć się poprzez dopowiadanie ‘według Twoich kategorii Stwórco’ np. :
‘prosimy wspólnie z moją Duszą, całą naszą istotą Stwórco Ciebie o odpowiednią korektę naszego działania według kryteriów Twoich Stwórco a nie moich, mojej Duszy, całej naszej istoty’
‘prosimy wspólnie z moją Duszą, całą naszą istotą Stwórco aby na pokłonie uzdrawiających relacje wstawiły się także istoty, byty, twory jakie byś tutaj widział aby nastąpiło pełne i rzeczywiste uzdrowienie relacji według Twoich kategorii Stwórco’ (bo Dla Duszy uzdrowienie relacji może polegać na powiedzeniu przepraszam, dziękuje bez okazywania skruchy albo może mieć różne inne …. np. ,kwieciste” pomysły na jakie trzeźwa sobowość by nie wpadła).
Bardzo ważne jest proszenie Stwórcy w imieniu Duszy, całej istoty i zwracanie się do Niego, dopowiadania jak są wątpliwości i ich nie ma, bo nie wiadomo, co Dusza, istota planuje. Kiedy prosimy wbrew woli Duszy, całej istoty o coś może nastąpić tak silny opór tak, że Dusza będzie za wszelką cenę chciała udowodnić, że człowiek jest niczym i skutecznie może odwieść oraz zamknąć osobowość na Stwórcę- jeśli nie było wcześniej nawiązania relacji polegających na współpracy z Duszą a jedynie na wymuszaniu na niej niczym jak na ‘podświadomości’ stosowanych zachowań jak u zwierzątka czy niewolnika. Kiedy Dusza i istota rozumieją cel w tym wszystkim, zaczynają widzieć i odczuwać korzyści reagują inaczej a jak dochodzi do wymuszania przez osobowość, może pojawić się opór- co on/ona mi tu…
Może dojść do powrotu do złych starych czy złych całkiem nowych wzorców myślowych oddzielających od Stwórcy:
-bo nie dał
-bo Dusza nie chce rozwoju a ja człowiek nie będę ‘przeszkadzał’ Duszy w jej oświeceniu i zbieraniu skrajnych bolesnych dla mnie doświadczeń.
Opublikowano: 26/04/2013
Autor: s_majda
Komentarze